فرایند بازیابی پرده بکارت، فرآیند ظریفی است که به مهارت های خوب و درک از آناتومی بدن زنان و اندام تناسلی آن ها نیاز دارد.
هدف از این جراحی باید برای جراح مشخص شود تا بتواند نیازهای دختر را درک کند و جراحی خوبی برای او انجام دهد.
بیشتر دختران زمانی که ازدواج می کنند باید پرده بکارت داشته باشند و شب عروسیشان خونریزی کنند . حتی چند قطره خون هم کافیست تا بتواند فرد را به وجود پرده بکارت مطمئن سازد.”حلقه” کوچک تازه شکل گرفته با گذشت زمان به هم پیوستن ادامه خواهد داد. سرانجام ، بسیار شبیه به هایمن اصلی شما خواهد بود.
این سوراخ کاملاً کوچک خواهد بود ، بنابراین ، پس از ازدواج یا هر موقعیتی که باشد ، بافت مانند گذشته یک بار پاره و خونریزی می شود. در موارد خاص ، ممکن است از پوشش لب واژن برای ایجاد یک هایمن جدید استفاده شود. این پوشش حاوی شبکه ای از رگها است که آن را به یک جایگزین مناسب برای پوشش کف پوش تبدیل کرده است زیرا در هنگام پاره شدن توانایی خونریزی دارد.
برخی از افراد در این شرایط درد و خونریزی شدیدی را تجربه می کنند. دخترانی که می خواهند پرده بکارت اسیب دیده خود را ترمیم کنند باید در انتخاب جراح مناسب دقت کافی داشته باشند. جراح باید مهارت های لازم را داشته باشد و بتواند این جراحی را به درستی انجام دهد.
هورمون ها باعث رشد فیبروم ها می شوند، به همین دلیل است که فیبروم در خانم های باردار سریعتر از خانم های غیر باردار، رشد می کند. سطح بالای هورمون های استروژن و پروژسترون در دوران بارداری اغلب باعث افزایش رشد فیبروم می شود. و همچنین این دلایل علت کاهش و پس رفت رشد فیبروم در دوران یائسگی است.
همچنین عوامل ارثی در رشد میوم بی تاثیر نیست. زنانی که مادر، مادر بزرگ و خواهرشان میوم داشته اند، احتمال اینکه میوم در آن ها نیز رشد پیدا کند بیشتراست.
همانطور که بالاتر توضیح دادیم این ضایعه معمولا در بسیاری از زنان و در ناحیه لگنی آنها رشد میکند. تقریبا 40-80 % زنان چنین ضایعه ای را تجربه میکنند. هرچند بسیاری از زنان هیچگونه علائمی ندارند و همین باعث می شود متوجه وجود آن در رحم خود نشوند. وقتی اندازه فیبروم ها کوچک باشد، اصطلاحا اسیمتوماتیک نام دارد، زنان هیچ نشانه غیرعادی را متوجه نمی شوند.
اگر فیبروم داشته باشید، احساسات متنوعی را تجربه خواهید کرد. اگر اندازه فیبروم ها کوچک باشد، ممکن است هیچ حسی نداشته باشید و حتی متوجه وجود آنها هم نشوید. اما درمورد فیبروم های بزرگتر، احساس ناراحتی و حتی درد در نقطه قرارگیری فیبروم خواهید داشت.
فیبروم باعث تجربه کمردرد، گرفتگی های شدید در دوران پریود، دردهای تیز در ناحیه شکمی و حتی احساس درد در زمان رابطه جنسی می شود.
این ضایعه با گذر زمان یا بزرگ می شود یا کوچک. یا اندازه آنها تغییر میکند یا در یک بازه زمانی طولانی، بدون تغییر می مانند. چنین حالتی چند دلیل دارد ولی در بیشتر موارد این تغییر در اندازه فیبروم به مقدار هورمون ها در بدن شما مربوط می شود.
وقتی سطح هورمون ها در بدن شما بالا باشد، فیبروم ها از آن تغذیه میکنند یا به عبارتی تحریک می شوند. این حالت در زمان های خاصی اتفاق می افتد مثلا دوران بارداری.
در این دوره بدن شما سطح بالایی از هورمون ها را برای حمایت از رشد جنین، آزاد میکند. این افزایش سطح هورمون ها همچنین باعث رشد فیبروم می شود. اگر پیش از باردار شدن، متوجه وجود این ضایعه شوید بهتر است آن را با پزشک در میان بگذارید.
عوامل موثر بر رشد میوم ها عبارتند از:
میوم ها بیشتر در بانوان در رنج سنی 30 تا 40 سالگی ایجاد می شود. به نظر می رسد که رشد میوم در زنان زیر 35 سال بیشتر از بقیه است.
رشد میوم در زنان سیاه پوست نسبت به زنان سفید پوست، احتمال بیشتری دارد. به نظر می رسد سرعت رشد میوم در زنان سیاه پوست نیز بیشتر باشد.
میوم ها در خانوم های باردار به علت افزایش استروژن و پروژسترون، در سه ماهه اول بارداری بیشتر رشد می کنند.
بانوانی که اضافه وزن دارند و چاق هستند بیشتر از بقیه در معرض رشد میوم هستند و همچنین سرعت رشد میوم در آنها به نسبت بیشتر است.
مطالعات نشان داده اند که میانگین رشد میوم ها در طی 6 ماه، 9% است و حتی در بانوان، امکان ایجاد میوم های متعدد، با سرعت رشد متفاوت وجود دارد.
یکی از روش های درمانی جراحی برداشتن فیبروم ها یا به اصلاح جراحی میومکتومی می باشد. یکی از موارد بسیار مهم این است که احتمال بازگشت فیبروم ها پس از جراحی وجود دارد. بدین معنا اگر رحم فیبروم ساز باشد احتمال عود مجدد فیبروم نیز وجود خواهد داشت.
در واقع اگر فردی قصد بارداری دارد و با فیبروم های رحمی بزرگ، متعدد و فیبروم به داخل حفره رحم برجسته است، لازم خواهد بود تا جراحی میومکتومی صورت گیرد تا فرد بتواند باردار شود.
گزینه نهایی درمان فیبروم رحم هیسترکتومی می باشد. در واقع این روش درمانی به برداشتن رحم می پردازد و برای افرادی که قصد بارداری ندارند مناسب خواهد بود.
در این روش درمانی لایه داخلی رحم آندومتر سوزانده می شود، که با ابزارهای انجام می شود فیبروم را می سوزانند و از بین می برد. این روش درمانی سبب کاهش خونریزی می گردد ولی گزینه درمانی مناسبی برای افرادی که قصد بارداری دارند نخواهد بود.
انجام جراحی فیبروم های رحمی نیاز به دقت و ظرافت بسیار زیادی دارد به دلیل نزدیک بودن فیبروم ها به حفره رحم جراحی آن بایستی بسیار دقیق انجام شود. زیرا در برخی موارد ممکن است در حین جراحی حفره رحم باز شود که در این صورت لازم خواهد بود تا حفره رحم بخیه زده شود.
در صورت وجود فیبروم های بزرگ بهتر است چندین لایه بخیه زده شود تا در دوران بارداری باز نشود.
نکته ای که بایستی به آن دقت نمایید این است که در صورت آنکه بایستی اقدام به جراحی فیبروم رحم نمایید سعی کنید تا به یک متخصص زنان خبره مراجعه نمایید تا از بروز عوارضی همچون آسیب به حفره آندومتر پیشگیری شود زیرا هر گونه آسیب به اندومتر سبب می شود تا عوارضی همچون چسبندگی رحم ایجاد شود. لذا نحوه جراحی و جراح بسیار حائز اهمیت می باشد.
در نهایت بگوییم که جراحی فیبروم های رحمی به دو صورت باز و لاپاراسکوپی انجام می شود.