دیواره واژن می تواند به دلایل مختلفی تغییر کند، که منجر به خشکی ، درد در حین مقاربت یا صرفاً کاهش لذت می شود . برخی از زنان پس از یائسگی خشکی واژن را تجربه می کنند یا متوجه می شوند که واژن با افزایش سن یا پس از زایمان حالت ارتجاعی کمتری پیدا می کند . این از دست دادن قابلیت ارتجاعی ممکن است منجر به عفونت های مکرر واژن نیز شود .
برای زنان مبتلا به خشکی واژن، استروژن معمولا به عنوان یک گزینه درمانی ارائه می شود. این همیشه موثر نیست و همچنین برای زنانی که سرطان سینه یا تخمدان داشته اند نامناسب است . در این شرایط، جوانسازی واژن با لیزر ممکن است یک گزینه ارجح باشد.
جوانسازی واژن با لیزر معمولاً شامل دو دوره درمانی است که بین 4 تا 6 هفته فاصله دارد ، اگرچه برخی از افراد به جلسات بیشتری نیاز دارند.
پزشک یک میله کوچک را به آرامی وارد واژن می کند . سپس میله به آرامی به عقب کشیده می شود و یک پرتو لیزر سوراخ های ریزی را در پوشش واژن ایجاد می کند . سوراخ ها باعث تحریک جریان خون جدید و رشد بافت در واژن می شوند.
شما در طول عمل احساس درد نخواهید کرد و معمولاً کل کار حدود 10 دقیقه طول می کشد . برای آماده شدن برای درمان لازم نیست کاری انجام دهید.
برخی از زنان پس از درمان عوارض جانبی ناراحتی و تورم خفیف را گزارش می‌کنند، اما این علائم معمولاً پس از چند روز ناپدید می‌شوند.
پزشک یا پرستار به شما توصیه می کند که برای 4 تا 5 روز پس از عمل از رابطه جنسی یا استفاده از تامپون خودداری کنید تا دیواره واژن ته نشین شود.
شما باید بلافاصله متوجه بهبودی و همچنین بهبود مستمر در چند ماه آینده شوید. نتایج حدود 18 ماه تا دو سال باقی می‌مانند ، و بیشتر زنان هر 12 تا 18 ماه یک‌بار درمان «نگهداری» خواهند داشت.
لیزر درمانی یکی از انواع جوانسازی واژن است و گاهی اوقات با:
اگر انگیزه اولیه برای لیزر درمانی سفت کردن واژن باشد، یک روش جراحی به نام واژینوپلاستی ممکن است یک گزینه درمانی جایگزین باشد.
هدف لابیاپلاستی کاهش اندازه لابیا مینور - فلپ های مخاطی پوست در دهانه واژن است.
برخی از زنان به دلیل داشتن علائم مرتبط با افزایش اندازه لابیاها درخواست لابیاپلاستی می کنند. این علائم می تواند شامل ناراحتی لابیا هنگام دوچرخه سواری یا در حین مقاربت ، خارش، تحریک و خودآگاهی باشد.
قبل از انجام عمل جراحی، بسیار مهم است که بیماران اطلاعاتی را جمع آوری کنند و اطمینان حاصل کنند که لابیاپلاستی برای آنها مناسب است. حمایت روانی و مدیریت علائم با وسایل ساده ممکن است مناسب تر از جراحی باشد.
در حالت ایده آل، وزن شما باید قبل از جراحی طبیعی باشد و از سیگار کشیدن خودداری کنید.
لابیاپلاستی انجام شده می تواند تفاوت قابل توجهی در علائم، کیفیت زندگی و اعتماد به نفس برای کسانی که به آن نیاز دارند ایجاد کند.
قبل از عمل، شما با جراح متخصص خود ملاقات خواهید کرد تا در مورد اینکه چرا می خواهید جراحی کنید و چه می خواهید صحبت کنید. آنها بیماری‌هایی را که در گذشته داشته‌اید یا داشته‌اید یادداشت می‌کنند و همچنین هر دارویی را که مصرف می‌کنید، از جمله داروهای گیاهی و داروهایی که توسط پزشک شما تجویز نشده است، ثبت می‌کنند.
بعد از این شما را معاینه خواهند کرد. آنها از شما می پرسند که آیا می خواهید شخصی را در طول معاینه همراه خود داشته باشید و از شما می خواهند که یک فرم رضایت برای گرفتن، ذخیره و استفاده از عکس ها را امضا کنید.
اگر اضافه وزن دارید ، جراح شما ممکن است پیشنهاد کند که عمل شما را به تعویق بیندازید تا خطرات کاهش یابد و همچنین ممکن است از شما خواسته شود که در صورت امکان سیگار را کاهش دهید یا آن را ترک کنید (از جمله سیگار کشیدن).
تکنیک های مختلفی برای کاهش لب های کوچک وجود دارد و همه این تکنیک ها مزایا و معایب خاصی دارند. مناسب ترین برای نیازهای شما با شما بحث خواهد شد. در زیر تکنیک های رایج مورد استفاده آورده شده است:
یک گوه از ضخیم ترین قسمت لابیا مینور برداشته می شود. زیر مخاط (بافت لایه زیر غشای مخاطی) باید با برداشتن ضخامت جزئی دست نخورده باقی بماند. این روش ظاهری طبیعی به واژن پس از جراحی می دهد و همچنین لبه های چروکیده را حفظ می کند.
در این روش قسمت اضافی لابیا مینور برداشته و بخیه می شود تا با لابیا بزرگ متقارن شود.
لابیاپلاستی را می توان به عنوان یک روش روزانه انجام داد. این روش حدود یک ساعت طول می کشد . بسته به طرح جراحی و ترجیحات شما می توان تحت بیهوشی موضعی، آرام بخش یا بیهوشی عمومی انجام داد.
بخیه های استفاده شده قابل حل هستند و در طول روزها و هفته ها پوسته پوسته می شوند.
این ناحیه برای لباس پوشیدن مشکل است، بنابراین احتمالاً نیازی به پانسمان یا پماد مبتنی بر وازلین نیست.
توصیه می شود قبل از انجام عمل تا حد امکان سالم باشید. مهم است که وزن خود را با یک رژیم غذایی خوب و ورزش منظم ثابت نگه دارید.
اگر سیگار می کشید، ترک حداقل شش هفته قبل از عمل به کاهش خطر عوارض کمک می کند.
جراحی لابیاپلاستی با بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی بسته به نیاز شما انجام می شود. این عمل معمولاً حدود یک ساعت طول می کشد و به عنوان یک روش روزانه انجام می شود.
هنگامی که از عمل خود بیدار می شوید، ممکن است در حالی که نوشیدنی نمی نوشید، یک قطره به شما مایع بدهد. در حین جراحی به شما آنتی بیوتیک داده می شود و یک دوره آنتی بیوتیک برای تمیز نگه داشتن زخم داده می شود. لابیای شما متورم و درد می کند، اما برخی مسکن های ساده باید برای راحتی شما کافی باشد.
شما می توانید در همان روز جراحی از رختخواب خارج شوید و پس از دو هفته فعالیت های سبک انجام دهید. بسته به نوع روشی که انجام داده اید، باید بین چهار تا شش هفته به ورزش عادی بازگردید.
مراقبت های بعد از عمل برای موفقیت عمل بسیار مهم است. چند دستورالعمل بعد از عمل وجود دارد که باید قبل از انجام عمل از آنها آگاه باشید:
پرده بکارت باقیمانده یک غشای جدا کننده واژن از دستگاه تناسلی خارجی است، که نقش خاصی ندارد.
ولی اهمیت پرده بکارت در این است که در بعضی از خانم ها این غشا باعث بسته
شدن کل ورودی واژن میشود، که معمولا باشروع بلوغ و عدم خروج خون قاعدگی و
علائم درد و انسداد ادراری مشخص میشود.
پرده بکارت از هر نوعی که باشد با دخول دچار پارگی میشود.که در معاینه قابل تشخیص است.
پارگی برده بکارت با زمین خوردن و اسب سواری اتفاق نمی افتد.
درصورتی که نوع پرده متخلخل باشد با ورود جسم خارجی هم امکان پاره شدنش وجود دارد.
پرده بکارت (Hymen) نوعی بافت یا غشاء است که بخشی از دهانه واژن یا کل آن را پوشش می‌دهد. شکل ظاهری و ویژگی‌های کلی هر یک از اندام‌های بدن، از فردی به فرد دیگر متفاوت است. دستگاه تناسلی زنان و پرده مهبل هم از این قاعده مستثنا نیست. انواع پرده بکارت را می‌توان به قرار زیر تقسیم‌بندی کرد:
پرده بکارت حلقوی همان طور که از نام آن پیدا است، اطراف دهانه مهبل را به صورت حلقه‌ای پوشش می‌دهد. پرده بکارت حلقوی، ممکن است قابل اتساع یا غیر قابل اتساع باشد. لازم است بدانید، پرده حلقوی و قابل اتساع از طریق برقراری رابطه جنسی پاره نشده و خونریزی نخواهد داشت. لبه‌های پرده بکارت حلقوی، ممکن است گرد یا دندانه‌دار باشد.
پرده بکارت ارتجاعی یک غشاء انعطاف پذیر است که از طریق آمیزش جنسی پاره نمی‌شود. در مواردی، ممکن است آسیبی جزئی در پرده بکارت حلقوی ایجاد شود.
برای تشخیص نوع پرده حتما باید به ماما یا پزشک زنان مراجعه کرد و از دستکاری کردن آن پرهیز نمود.
پرده بکارت دو سوراخی توسط یک تیغه گوشتی که در ورودی واژن قرار دارد به دو بخش تقسیم میشود. به همین دلیل، اصطلاحا آن را پرده دو سوراخی می‌نامند.
پرده بکارت غربالی به طور ممتد در عرض واژن قرار گرفته و سطح آن با سوراخ‌های ریز و غربال مانندی پوشیده شده است.
پرده بکارت مسدود، یک بافت گوشتی فاقد هر گونه سوراخی است که دهانه مهبل را به طور کامل مسدود می‌کند.و در اندک افراد وجود دارد و این گونه افراد نیاز دارند تا جراحی شوند تا پریود شوند یا بتوانند رابطه داشته باشند.
پرده بکارت تیغه‌ای یا دو تکه پرده‌ای است که یک تیغه ممتد در طول ورودی واژن دارد. پرده بکارت دو تکه دارای بافت اضافه‌ای هستند. این بافت اضافه، باعث به وجود آمدن دو سوراخ در واژن میشود
انواع دیگر پرده بکارت مثل دندانه ای، شرابه دار، دیوار دار، مشبک را در تصویر زیر می‌توانید مشاهده کنید.
اهمیت پرده بکارت، در میان برخی جوامع و اقوام بسیار پررنگ است. در این قبیل جوامع، خونریزی پرده بکارت در شب زفاف، نشانه باکرگی دختر و نداشتن رابطه جنسی پیش از ازدواج است. با این حال، لازم است بدانید، مواردی نظیر استفاده از تامپون و خود ارضایی با اجسام خارجی هم ممکن است موجب پارگی پرده بکارت شود.
بسته به افراد مختلف یک یا دو سانتی متر بعد از ورودی واژن پرده بکارت قرار دارد.
درباره فاصله دهانه واژن تا بکارت باید بدانید که پرده بکارت در مدخل واژن در یک یا دو سانتیمتر اول آن قرار دارد.
خونریزی پرده بکارت، اغلب در نخستین آمیزش جنسی مشاهده میشود. برخلاف آن چه عموم مردم تصور می‌کنند، پرده بکارت، غشاء سختی نیست. بنابراین، به هیچ عنوان، لازم نیست، نخستین رابطه جنسی با زور و فشار بیش از حد همراه باشد.
در واقع، تحریک کامل، آمادگی برای آمیزش و پایین بودن سطح استرس زن، می‌تواند عدم خونریزی پرده بکارت را به همراه داشته باشد. اضطراب و نگرانی بیش از اندازه در اولین رابطه جنسی، موجب میشود، مهبل زن به اندازه کافی مرطوب نشود.
این امر، اگر با فشار و اعمال زور از طرف مرد توأم باشد منجر به ایجاد پارگی و خونریزی خواهد شد. بنابراین، عدم خونریزی پرده بکارت به معنای مرطوب بودن دهانه واژن و نرمی و ملاطفت مرد در هنگام دخول است.
نکته
پارگی پرده بکارت برای بسیاری از خانواده‌ها و جوامع موضوع بسیار حساس و شبهه برانگیز است. بسیاری از افراد، با ساختار پرده مهبل آشنایی چندانی ندارند. همین امر، ممکن است، سوء تفاهم‌های فراوانی را ایجاد کند. مراجعه به متخصص زنان و زایمان و انجام معاینات و مشاوره‌های لازم، به شما کمک خواهد کرد با انواع پرده بکارت و دلایل پارگی آن آشنا شوید.
موارد زیر، شایع‌ترین دلایل پارگی پرده بکارت به حساب می‌آیند:
بسیاری از افراد، پارگی پرده بکارت را با وقایعی نظیر سقوط از ارتفاع در ارتباط می‌دانند. لازم است بدانید، این طرز تفکر اشتباه است. با این حال، ممکن است پس از اتفاقاتی مانند سقوط از بلندی یا بعد از فعالیت‌‌هایی از قبیل، کوهنوردی یا حمل اجسام سنگین، شاهد خونریزی دستگاه تناسلی باشید.
جای نگرانی نیست! خونریزی یا لکه‌بینی، حاصل وارد آمدن فشار بر رحم است. ناگفته پیدا است که باید با دقت هر چه تمام‌تر از سلامت اندام‌های خود مراقبت کرده و به هیچ عنوان، بدن خود را تحت فشار قرار ندهید. با این حال، این امر، با پاره شدن پرده بکارت در ارتباط نیست. به خاطر داشته باشید، پارگی پرده تنها در صورت دخول ناشی از آمیزش یا وارد کردن اجسام خارجی به واژن اتفاق می‌افتد.
برخلاف تصور عمومی، انجام ورزش‌هایی نظیر دوچرخه‌سواری، سوارکاری، رقص و بسیاری از فعالیت‌های مشابه به پرده بکارت آسیبی وارد نمی‌کند. در واقع، فقط ضربات سنگین به ناحیه مهبل و وارد شدن اجسام خارجی در واژن مشکل‌ساز خواهد بود.
خودارضایی و پاره شدن پرده بکارت، می‌توانند تأثیر مستقیمی بر یکدیگر داشته باشند. در اغلب موارد، خودارضایی با وارد کردن برخی اجسام خارجی به داخل واژن همراه است. با توجه به محل قرارگیری پرده بکارت، انجام این کار می‌تواند با پارگی همراه باشد. به علاوه، ضربه نیز می‌تواند منجر به پارگی پرده شود. با این حال، اگر خودارضایی به روشی غیر از موارد یاد شده انجام شود با پارگی و خونریزی توأم نخواهد بود.
علائم پاره شدن پرده بکارت از فردی به فرد دیگر متفاوت است. همان طور که پیش‌تر هم گفته شد، شدت علائم به ساختار، ضخامت و نوع پرده بستگی دارد. در مواردی، ممکن است آسیب دیدن این بخش از اندام تناسلی زنانه با خونریزی و احساس درد خفیف همراه باشد. با این حال، هیچ یک از این نشانه‌ها مبنای مناسبی برای تشخیص پارگی به حساب نمی‌آیند. در صورت بروز حادثه و برای اطمینان از سلامت پرده بکارت، لازم است به پزشک زنان و زایمان مراجعه کنید.
پارگی پرده بکارت در همه افراد با خونریزی و درد همراه نیست. در واقع، این امر به نوع و ضخامت پرده بستگی دارد. به عنوان مثال، در کسانی که دارای پرده حلقوی یا ارتجاعی هستند، پارگی معنایی نخواهد داشت. این موضوع، درباره سایر افراد اندکی متفاوت است. برخی اشخاص، تنها به مدت یک یا دو دقیقه، چند قطره خون را مشاهده خواهند کرد. این در حالی است که خونریزی ناشی از پاره شدن پرده بکارت در سایر افراد، ممکن است متوالی باشد. این امر، ناشی از ایجاد آسیب در نواحی اطراف مهبل است. از عوامل تأثیرگذار در شدت خونریزی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
زیبایی و رفع مشکلات ظاهری ناحیه تناسلی، یکی از مسائلی است که برای زنان اهمیت زیادی دارد. به طور کلی، زنان ممکن است با مشکلات مختلفی مانند تغییر رنگ، شل شدگی واژن، چین و چروک، کاهش لذت جنسی و یا گشادی واژن روبرو شوند. در صورتی که نمی‌دانید حجم بخشیدن به واژن می‌تواند نتایج خوبی برای شما داشته باشد یا خیر، پیشنهاد می‌کنیم از روش تزریق ژل استفاده کنید. ژل‌هایی که برای تزریق به واژن در دسترس است حاوی هیالورونیک اسید هستند که ماندگاری آنها موقتی است و بین ۶ تا ۱۲ ماه باقی می‌ماند. در برخی موارد ممکن است با توجه به نوع ژل تزریق شده، ماندگاری بیشتری داشته باشند.
مزایای تزریق ژل به واژن عبارتند از:
تزریق چربی به واژن کمی به روش تزریق ژل به واژن شبیه است؛ اما تفاوت مهم این دور روش این است که در این تکنیک از چربی بدن خود فرد استفاده میشود.
مراحل تزریق چربی به واژن بدین صورت است:
در این مرحله چربی از قسمت‌هایی از بدن که دارای چربی اضافه هستند، به عنوان مثال شکم، باسن و یا ران خارج میشود. خارج سازی چربی با روش لیپوساکشن و با بی‌حسی موضعی انجام میشود.
چربی خارج شده در طی مراحلی خالص سازی میشود تا برای تزریق آماده باشد.
پس از آماده شدن چربی، ابتدا واژن با بی‌حسی موضعی، بی‌حس میشود و سپس چربی به قسمت‌های مورد نیاز تزریق میشود.
مقداری از چربی تزریق شده پس از چند هفته از بین می‌رود اما بخش اعظم آن برای همیشه در ناحیه‌ی تزریق شده باقی می‌ماند. در صورت نیاز ممکن است به یک جلسه‌ی اضافی جهت تزریق مجدد چربی نیاز داشته باشید تا حجم از دست رفته جبران شود.
نتیجه گیری
تزریق ژل و تزریق چربی به واژن هر دو جز روش‌های جوانسازی واژن هستند که می‌توانند ظاهری زیباتر، حجیم‌تر و شاداب تر به واژن ببخشند و اثرات افزایش سن و یا آسیب‌های وارد شده به دلیل زایمان و سایر موارد را تا حدودی بهبود ببخشد. در این مقاله مزایا و معایب هر کدام از این روش‌ها توضیح داده شد. در انتها با نظر پزشک خود می‌توانید بهترین ماده را جهت تزریق انتخاب نمائید.