زنان زایمان جراحی زیبایی زنان

بارداری و زایمان-جراحی های زیبایی زنان-لابیاپلاستی-تنگ کردن واژن-ترمیم واژن

زنان زایمان جراحی زیبایی زنان

بارداری و زایمان-جراحی های زیبایی زنان-لابیاپلاستی-تنگ کردن واژن-ترمیم واژن

دیسککتومی کمر چیست؟

 

دیسککتومی کمر  یک روش جراحی برای تسکین علائم دردناک ناشی از فتق دیسک در ستون فقرات، مانند درد ساق پا ( سیاتیک )، افتادگی پا، ضعف عضلانی، بی حسی یا گزگز در پاها و کاهش تحرک است. در طول دیسککتومی، جراح ستون فقرات هر قطعه آزاد دیسکی را که بر اعصاب ستون فقرات شما فشار وارد می کند را برمی دارد. این ممکن است از طریق یک برش خط میانی سنتی یا با تکنیک‌های جدیدتر انجام شود که امکان برش کوچک‌تر را فراهم می‌کند، که با اجرای فن‌آوری فیبر نوری باعث رفع فشار می‌شود.

 انواع مختلفی از جراحی دیسککتومی وجود دارد که بسته به آناتومی ستون فقرات، اندازه سوراخ(های) دیسک کمر و سلامت کلی شما می تواند تهاجمی یا محدود باشد. در طول دیسککتومی تهاجمی، تمام قطعات آزاد دیسک - و همچنین هر ماده اضافی که در داخل دیسک قرار دارد - برداشته می شود. دیسککتومی محدود با برداشتن قطعات آزاد دیسک بدون کاوش در هسته داخلی دیسک (نوکلئوس پالپوزوس) برای برداشتن مواد اضافی، رویکرد محافظه‌کارانه‌تری دارد.

فیوژن ستون فقرات کمری چیست؟

فیوژن ستون فقرات کمری یک روش جراحی است که درد ناشی از حرکت غیرطبیعی مهره‌ها را درمان می‌کند، چه به دلیل ناهنجاری‌های ستون فقرات مانند اسکولیوز، ضعف و بی‌ثباتی ستون فقرات یا فتق دیسک باشد.

در طول عمل فیوژن کمری، استخوان‌ها به طور دائمی «جوش می‌خورند» یا اساساً به یکدیگر متصل می‌شوند تا حرکت در نواحی دردناک ستون فقرات را کاهش دهند. در برخی موارد، کل دیسک برداشته شده و با مواد استخوان مانند بین مهره ها جایگزین می شود که در نهایت جای دیسک طبیعی را می گیرد که به عنوان تثبیت کننده و ضربه گیر عمل می کرد.

دیسککتومی کمر و فیوژن ستون فقرات چه تفاوتی دارند؟

در حالی که فیوژن ستون فقرات کمری می تواند ستون فقرات را تثبیت کند و درد ناشی از فتق دیسک را کاهش دهد، دیسککتومی کمری رایج ترین روش جراحی است زیرا نسبت به فیوژن کمتر تهاجمی است، حرکت را حفظ می کند، دوره نقاهت کوتاه تری دارد و با عوارض کمتری همراه است.

در واقع، همجوشی ستون فقرات کمری به ندرت اولین مداخله جراحی است که بیمار برای فتق دیسک کمر انجام می دهد. معمولاً در پایین‌تر از آبشار دژنراتیو، اغلب پس از اینکه بیمار قبلاً یک یا چند عمل دیسککتومی را انجام داده است، انجام می‌شود. بیماران دیسککتومی کمری که به طور مناسب انتخاب شده اند ، نسبت به بیماران فیوژن ستون فقرات ،  رضایت بیشتری از نتایج خود دارند و  عوارض  کمتری را مشاهده می کنند 

علیرغم موفقیت روش دیسککتومی،  تقریباً 30٪ از بیماران خطر بازگشت قابل توجهی دارد که اغلب منجر به تکرار جراحی می شود. اخیراً، فناوری جدیدتر ( Barricaid ) به طور قابل توجهی خطر ابتلا به جهش مجدد را برای این گروه از بیماران دیسککتومی کمری کاهش داده است.

این آزمون اختلال دوقطبی برای چه کسانی است؟

این مسابقه یک ابزار تشخیصی نیست . اختلالات سلامت روان تنها توسط یک متخصص بهداشت روان یا پزشک مجاز قابل تشخیص است.

Psycom معتقد است که ارزیابی‌ها می‌توانند اولین قدم ارزشمند در جهت دریافت درمان باشند. اغلب مردم از ترس مشروع یا شدید نبودن نگرانی‌هایشان برای مداخله حرفه‌ای، از جستجوی کمک کوتاهی می‌کنند.

تست غربالگری

تست غربالگری اختلال دوقطبی چگونه است؟

صحبت با یک پزشک یا متخصص سلامت روان اولین قدم در شناسایی اختلال دوقطبی است. معیارهای مشخصی برای تشخیص در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5) ارائه شده است .

در غربالگری اختلال دوقطبی، از شما چندین سوال در مورد علائم و مدت زمان بروز آنها پرسیده می شود.

تست های دیگر

چه آزمایشات دیگری را باید انجام دهید؟

یک پزشک ممکن است یک ارزیابی فیزیکی برای رد هر گونه شرایط دیگری که ممکن است باعث علائم شود انجام دهد .

نتایج بالقوه

نتایج بالقوه غربالگری برای دوقطبی چیست؟

تخمین زده می شود 2.8٪ از بزرگسالان ایالات متحده با اختلال دوقطبی تشخیص داده شده اند. اگر تشخیص داده نشود یا درمان نشود، این وضعیت معمولا بدتر می‌شود و مشکلات بیشتری در خلق و خو، انرژی و تفکر روشن ایجاد می‌کند.

انجام یک غربالگری حرفه ای می تواند شما را در مسیر درمان شروع کند که می تواند به بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.

گزینه های درمان

گزینه های درمانی برای اختلال دوقطبی چیست؟

به طور معمول، ترکیبی از دارو و روان درمانی برای درمان اختلال دوقطبی توصیه می شود.

روان درمانی

چندین نوع درمان ممکن است برای درمان مشکلات دوقطبی مفید باشد:

  • ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی (IPSRT). IPSRT بر تثبیت ریتم های روزانه تمرکز دارد، زیرا پیروی از یک روال ثابت در خواب، غذا خوردن و ورزش ممکن است به شما در مدیریت خلق و خویتان کمک کند.

  • درمان شناختی رفتاری (CBT) . با شناسایی باورها و رفتارهای ناسالم و منفی و جایگزینی آنها با باورهای مثبت و سالم، CBT می تواند به شناسایی عواملی که باعث ایجاد دوره های دوقطبی شما می شود کمک کند. همچنین راهبردهای موثری برای مدیریت استرس و کنار آمدن با موقعیت های ناراحت کننده یاد می گیرید.

  • رفتار درمانی دیالکتیکی : از جمله درمان فردی و گروهی، DBT مهارت های ذهن آگاهی و پذیرش مانند "توانایی تجربه لحظه به لحظه افکار، احساسات و احساسات فیزیکی همراه آنها را از موضع مشاهده گر، بدون قضاوت منفی" می آموزد.

  • آموزش روانی. یادگیری در مورد اختلال دوقطبی می تواند به شما و عزیزانتان در درک این بیماری کمک کند. دانستن اینکه چه اتفاقی در حال وقوع است می تواند به شما کمک کند تا بهترین پشتیبانی را دریافت کنید، مسائل را شناسایی کنید، برنامه ای برای جلوگیری از عود ایجاد کنید و به درمان ادامه دهید.

  • درمان خانواده محور. حمایت خانواده و ارتباط می تواند به شما کمک کند تا برنامه درمانی خود را دنبال کنید و به شما و عزیزانتان کمک کند علائم هشدار دهنده نوسانات خلقی را تشخیص داده و مدیریت کنید.


درمان وسواس فکری با روان درمانی


درمان وسواس فکری با روان درمانی رویکردهای مختلفی دارد که در مورد هر یک موارد لازم را بیان می‌کنیم.

درمان روان‌پویشی

درمان روان‌پویشی، یکی از رویکردهای موثر در درمان وسواس فکری و عملی است. هدف اصلی این درمان، شناسایی و حل تعارضات درونی فرد است که به شکل ناهوشیار و ناخودآگاه در بروز وسواس موثر است. درمان روان‌پویشی بر این اصل تمرکز دارد که وسواس‌و رفتارهای ناشی از آن برگرفته از نیازها و تمایلات ناهشیار فرد هستند.

در این روش، با تحلیل روابط فرد با خود، دیگران و جهان اطراف، تلاش می‌شود تا الگوهای ناهشیاری که به وسواس منجر شده‌اند، روشن شوند. در این روش، از طریق بحث‌ و تفسیر رویاها، فرد را به درک عمیق‌تری از خود و عوامل ناهشیاری که در پشت وسواس قرار دارند، می‌رساند. به علت ماهیت عمیق و پیچیده رویکرد روان‌پویشی، این درمان معمولا زمان بر است و برای نتیجه گرفتن باید به شکل مداوم ادامه پیدا کند.


درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان شناختی رفتاری (CBT) به شما کمک می کند تا با مثبت اندیشی، مشکلات خود را مدیریت کنید. شما را از الگوهای رفتاری غیر مفید رها می کند. پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP) نوعی از CBT است که برای درمان OCD استفاده می شود. شما یاد می گیرید که محرک های افکار و رفتارهای خود را درک کنید. این اجازه می دهد تا افکار وسواسی بدون خنثی کردن آنها با رفتارهای اجباری رخ دهند. به این حالت قرار گرفتن در معرض درجه بندی می گویند.
ابتدا با موقعیت هایی شروع می کنید که کمترین اضطراب را برای شما ایجاد می کنند. این کار را قبل از رفتن به سمت افکار دشوارتر انجام می دهید. درمان می تواند دشوار باشد و ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما افراد بهتر می شوند.


مواجهه و جلوگیری از پاسخ (ERP)

روش رویارویی و جلوگیری از پاسخ (ERP) یکی دیگر از روش‌های موثر در درمان وسواس فکری و عملی است. در این روش، فرد با مواجهه آرام و تدریجی با وسواس‌های خود و ممانعت از انجام کارهای وسواسی، به تدریج از ترس و اضطراب خود رها می‌شود. این روش به فرد کمک می‌کند تا الگوی وسواسی خود را به چالش بکشد و در نهایت آن را کنترل نماید.

با این حال، مهم است که درمانگران در اعمال ERP، علت وسواس را بررسی کرده و به شناخت عوامل ناهشیار و آگاهی از آن‌ها بپردازند. بدون توجه به علل وسواس، تنها اعمال ERP ممکن است باعث شکست درمان و حتی تشدید علائم وسواسی شود. درمانگران باید ترکیبی از روش‌های مختلف مانند CBT و رویکرد روان‌پویشی را در نظر بگیرند تا بهترین نتایج در درمان وسواس دست یابند. همچنین، همکاری و تعامل فعال بین درمانگر و مراجعه‌کننده در این روند بسیار اهمیت دارد.


هیپنوتیزم درمانی

درمان وسواس فکری با هیپنوتیزم یکی دیگر از شیوه‌های مورد استفاده برای درمان است. هیپنوتیزم درمانی یک روش مکمل است که می‌تواند است در درمان وسواس موثر باشد. تحقیقات نشان داده است که ترکیب هیپنوتیزم با روش‌های درمان روان‌پویشی، درمان شناختی رفتاری و رویارویی و جلوگیری از پاسخ (ERP) می‌تواند اثربخشی این روش‌ها را در درمان وسواس افزایش دهد.

هیپنوتیزم درمانی بر اساس استفاده از فرآیند تغییر آگاهی و توجه عمدی استوار است. این روش می‌تواند به فرد کمک کند تا به طور عمیق‌تری درک کند و نیازها، تمایلات و باورهای ناهشیار خود را تغییر دهد. همچنین، با استفاده از هیپنوتیزم می‌توان تمرکز و تمایلات فرد را به سمت تغییر رفتار و کنترل وسواس هدایت کرد.

مهم است به یاد داشته باشید که هیپنوتیزم درمانی تنها بخشی از درمان وسواس است و نباید به عنوان روش اصلی در نظر گرفته شود. معمولا، درمانگران از ترکیبی از روش‌ها و تکنیک‌های مختلف برای بهبود وسواس استفاده می‌کنند و انتخاب روش‌های مناسب بستگی به نیازها و شرایط هر فرد دارد.

لابیاپلاستی برای دختران باکره


لابیاپلاستی برای دختران باکره امکان پذیر است؟ هزینه عمل لابیاپلاستی برای دختران باکره چقدر است؟ آیا عمل لابیاپلاستی برای دختران باکره نیاز به رضایت پدر دارد؟

افزایش محبوبیت لابیاپلاستی

افزایش محبوبیت لابیاپلاستی در بین بانوان به احتمال زیاد به دلیل دسترسی بهتر است. امروزه به راحتی می توان به نتایج قبل و بعد عمل لابیوپلاستی دسترسی داشت.  با این حال برخی از بیماران این جراحی را  برای رفع ناراحتی ناشی از لابیاهای غیرعادی بزرگ، طولانی یا بدشکل انجام می دهند.

زنانی که درد در حین مقاربت، ناراحتی در ورزش، یا چروکیدگی ناشی از مایو یا لباس‌های تنگ را گزارش می ‌کنند، اغلب متوجه می‌شوند که لابیاپلاستی می‌تواند این مشکلات را کاهش داده یا از بین ببرد.

علاوه بر این، در حالی که برخی از زنان صرفاً به دلایل زیبایی لابیاپلاستی را انتخاب می کنند، این بیماران صرفاً می خواهند احساس بهتری نسبت به ظاهر خود در لباس های متناسب داشته باشند یا اعتماد به نفس بیشتری در زمان رابطه جنسی داشته باشند.بنابراین، چرا زنان بیشتری لابیاپلاستی می کنند؟

بیماران متقاضی برای عمل لابیاپلاستی ، بیشتر این جراحی را به منظور افرایش اعتماد به نفس، بهبود راحتی، و زیبایی ظاهری انجام می دهند.

اما افزایش این جراحی در بین عموم بیشتر به دلیل دسترسی راحت تر به اینترنت و رسانه های اجتماعی صورت گرفته است. در زمان های قدیم یک زن تنها می توانست از طریق ویزیت توسط متخصص زنان متوجه شود که عمل لابیوپلاستی برای او می تواند کمک کننده باشد یا خیر.

افتادگی رحم چیست؟


افتادگی رحم زمانی رخ می دهد که ماهیچه ها و بافت لگن شما ضعیف شود. این ضعف باعث می شود که رحم به داخل واژن شما بیفتد. گاهی اوقات از دهانه واژن شما خارج می شود. تقریبا نیمی از زنان بین 50 تا 79 سال به این عارضه مبتلا هستند.

چه چیزی باعث افتادگی رحم می شود؟

افتادگی رحم زمانی ایجاد می شود که عضلات و بافت کف لگن ضعیف شده و نتوانند وزن رحم را تحمل کنند. این اجازه می دهد تا آن را به داخل واژن شما بریزد.

عوامل خطر افتادگی رحم چیست؟

عوامل خطر عبارتند از:

  • زایمان (بیشترین خطر)

  • زایمان واژینال (در مقابل سزارین)

  • یائسگی

  • قفقازی بودن

  • اضافه وزن داشتن

  • سیگار کشیدن