دلایل زایمان سزارین چیست؟

زایمان سزارین زایمانی است که از طریق برش در دیواره شکم و رحم و نه از طریق واژن اتفاق می افتد.

جفت سرراهی :  این اتفاق زمانی رخ می دهد که جفت در پایین رحم قرار می گیرد و تا حدی یا به طور کامل دهانه رحم را می پوشاند. از هر 200 زن باردار، یک نفر در سه ماهه سوم بارداری جفت سرراهی را تجربه می کند. درمان شامل استراحت در بستر و نظارت مکرر است. اگر جفت سرراهی کامل یا جزئی تشخیص داده شده باشد، معمولاً سزارین ضروری است. اگر جفت سرراهی حاشیه ای تشخیص داده شده باشد، ممکن است زایمان طبیعی یک گزینه باشد.برای ارتباط با بهترین دکتر سزارین در تهران اینجا کلیک کنید.

جدا شدن جفت : این جدا شدن جفت از پوشش رحم است که معمولاً در سه ماهه سوم رخ می دهد. تقریباً 1 درصد از زنان باردار دچار جداشدن جفت می شوند. مادر دچار خونریزی از محل جدا شدن و درد در رحم خواهد شد. این جداسازی می‌تواند در رسیدن اکسیژن به نوزاد اختلال ایجاد کند و بسته به شدت، ممکن است سزارین اورژانسی انجام شود.

پارگی رحم : تقریباً در 1 مورد از هر 1500 تولد، رحم در دوران بارداری یا زایمان پاره می شود. این می تواند منجر به خونریزی در مادر شود و در تامین اکسیژن کودک اختلال ایجاد کند. این یک دلیل برای سزارین فوری است.

وضعیت بریچ : هنگامی که نوزاد در وضعیت بریچ قرار دارد، زایمان سزارین اغلب تنها گزینه است، اگرچه زایمان طبیعی تحت شرایط خاصی قابل انجام است. با این حال، اگر کودک در مضیقه باشد یا دچار افتادگی بند ناف شود (که در نوزادان بریچ شایع تر است) سزارین ضروری است. در صورت نارس بودن نوزاد سزارین نیز ممکن است انجام شود.

افتادگی بند ناف : این وضعیت اغلب اتفاق نمی افتد، اما در صورت وقوع، سزارین اورژانسی انجام می شود. افتادگی بند ناف زمانی اتفاق می افتد که بند ناف از دهانه رحم می لغزد و قبل از تولد نوزاد از واژن بیرون می زند. هنگامی که رحم منقبض می شود، باعث ایجاد فشار بر روی بند ناف می شود که جریان خون را به جنین کاهش می دهد.

پریشانی جنینی : شایع ترین علت ناراحتی جنین کمبود اکسیژن کافی به نوزاد است. اگر نظارت بر جنین مشکلی در میزان اکسیژن دریافتی کودک شما تشخیص دهد، ممکن است سزارین اورژانسی انجام شود.

عدم پیشرفت در زایمان : این می تواند زمانی رخ دهد که دهانه رحم به طور کامل گشاد نشده باشد، زایمان کند یا متوقف شده باشد، یا نوزاد در موقعیت مطلوب زایمان قرار نگیرد. زمانی که زن در فاز دوم (بیش از 5 سانتی‌متر اتساع) قرار گرفت، می‌توان آن را به درستی تشخیص داد، زیرا مرحله اول زایمان (اتساع 0 تا 4 سانتی‌متر) تقریباً همیشه کند است.

تکرار سزارین : 90 درصد از زنانی که سزارین شده اند، کاندیدای زایمان طبیعی بعد از سزارین برای زایمان بعدی خود ( VBAC ) هستند. بزرگترین خطر درگیر در VBAC پارگی رحم است که در 0.2-1.5٪ از VBAC ها اتفاق می افتد. با این حال، معیارهایی وجود دارد که باید برای داشتن VBAC رعایت کنید. در مورد وضعیت فعلی و گزینه های خود با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.

عدم تناسب لگنی سفالوپلویک (CPD) : تشخیص واقعی CPD زمانی رخ می دهد که سر نوزاد خیلی بزرگ باشد یا لگن مادر آنقدر کوچک باشد که اجازه عبور نوزاد را نمی دهد.

تبخال تناسلی فعال : اگر مادر شیوع فعال تبخال تناسلی داشته باشد (تشخیص داده شده با کشت مثبت یا ضایعات واقعی)، ممکن است برای جلوگیری از قرار گرفتن نوزاد در معرض ویروس در حین عبور از کانال زایمان، سزارین برنامه ریزی شود.

دیابت : اگر در دوران بارداری به دیابت بارداری مبتلا شده اید یا دیابت دارید، ممکن است نوزاد بزرگی داشته باشید یا عوارض دیگری داشته باشید. این شانس شما را برای سزارین افزایش می دهد.

پره اکلامپسی : پره اکلامپسی وضعیتی است که شامل فشار خون بالا در دوران بارداری است . این وضعیت می تواند از دریافت مقدار مناسب خون مورد نیاز جفت جلوگیری کند و جریان اکسیژن به نوزاد را کاهش دهد. گاهی اوقات زایمان به عنوان یک درمان برای این بیماری توصیه می شود. فقط در صورت پره اکلامپسی شدید نیاز به سزارین است.

نقایص مادرزادی : اگر نوزادی با نقص مادرزادی تشخیص داده شده باشد ، سزارین ممکن است برای کمک به کاهش هر گونه عوارض بعدی در حین زایمان انجام شود.

زایمان چند قلو : ممکن است دوقلوها بسته به موقعیت، وزن تخمینی و سن حاملگی از طریق واژینال به دنیا بیایند. احتمال زایمان چندتایی از سه یا بیشتر از طریق واژینال کمتر است.