روانشناسی کودک به درمان طیف گسترده ای از مسائل و اختلالات اشاره دارد که بر کودکان و خانواده های آنها تأثیر می گذارد. وظایف شغلی روانشناسان کودک شامل انجام تست ها، انجام تحقیقات و شرکت در جلسات درمانی با افراد، خانواده ها و گروه ها است. روانشناسان کودک در مطب های خصوصی، مدارس، بیمارستان ها و سازمان های دولتی کار می کنند.
اختلالات عاطفی، روانی و رفتاری که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهند، اغلب متفاوت از بزرگسالان درمان می شوند. به طور معمول، یک روانشناس کودک برای ایجاد اعتماد و صحبت صمیمانه با مشتریان به صورت انفرادی کار می کند. در بسیاری از موارد، مراقبان کودک یا سایر افراد مهم (مانند معلم، متخصص اطفال) در روند درمان دخیل هستند و روانشناسی کودک و خانواده را به یک مهارت مهم برای فارغ التحصیلان تبدیل می کند.
برخی از روانشناسان کودک در محیط های بالینی که مستقیماً با مشتریان خود کار می کنند، تمرین می کنند. سایر روانشناسان کودک در سمت های تحقیقاتی در موسسات دانشگاهی، دولتی یا خصوصی کار می کنند. برخی از روانشناسان کودک که در مدارس کار می کنند بر چگونگی تأثیر اختلالات رفتاری و روانی بر یادگیری تمرکز می کنند. آنها ممکن است به دانش آموزان کمک کنند تا مشکلات خود را برطرف کنند، برنامه های عملکردی را اجرا کنند، و برای معلمان و سرپرستان مشاوره ارائه دهند. هدف نهایی روانشناسان کودک هماهنگ کردن مراقبت و بهبودی کودکان مبتلا به این اختلالات است.
چشم انداز شغلی روانشناسان در چند سال آینده امیدوارکننده است، که شامل مشاغل برای کسانی است که دارای مدرک روانشناسی کودک هستند. ایالات متحده اداره آمار کار (BLS) گزارش می دهد که اشتغال روانشناسان تا سال 2030 8 درصد رشد خواهد کرد که به طور متوسط 13500 شغل در سال اضافه می کند.
پیشبینی میشود که استخدام کلی روانشناسان بالینی، مشاوره و مدارس به دلیل تقاضای خدمات روانشناختی در مدارس، سازمانهای آموزشی، بیمارستانها، مراکز بهداشت روان و آژانسهای خدمات اجتماعی افزایش یابد. علاوه بر روانشناسانی که خوداشتغال بودند، بزرگترین کارفرمایان روانشناس در سال 2020 مدارس ابتدایی و متوسطه در سطوح محلی، ایالتی و خصوصی بودند.
براساس BLS، متوسط دستمزد روانشناسان بالینی، مشاوره و مدرسه در سال 2020 79820 دلار بود. کسانی که در مقطع ابتدایی و مدارس متوسطه 77560 دلار درآمد داشتند. اکثر روانشناسان در کلینیک ها، دولت، صنعت یا مدارس به طور تمام وقت در ساعات کاری منظم کار می کنند. روانشناسان کودک و خانواده که تمرین خاص خود را دارند می توانند ساعات کاری خود را تعیین کنند.
تبدیل شدن به یک روانشناس کودک نیاز به آموزش برای اجرای آزمون هایی دارد که به ارزیابی، ارزیابی و تشخیص مسائل و اختلالات کودکان کمک می کند. یک نقطه شروع عالی برای هر فردی که مایل به دنبال کردن یک حرفه روانشناسی کودک است، کسب لیسانس هنر در روانشناسی است. این برنامه پایه و اساس روانشناسی مورد نیاز برای پیگیری تحصیلات تکمیلی و اهداف شغلی را به دانش آموزان می دهد.
در اکثر ایالت ها، یک روانشناس بالینی و مشاوره نیاز به داشتن مدرک دکترا دارد. در روانشناسی یا مدرک دکترای روانشناسی (Psy.D.). متخصصانی که مدارک تحصیلات تکمیلی مانند کارشناسی ارشد آموزش در مشاوره مدرسه یا کارشناسی ارشد هنر در مشاوره بالینی سلامت روان را دریافت می کنند نیز می توانند با کودکان کار کنند. گواهی یا مجوز برای تمرین مورد نیاز است و الزامات در ایالت متفاوت است.