اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی شدید مشخص می شود. این می تواند از اوج شدید (شیدایی) تا پایین ترین حد (افسردگی) متغیر باشد.
دوره های شیدایی و افسردگی اغلب چند روز یا بیشتر طول می کشد.
در طول دوره افسردگی، علائم شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
فاز شیدایی اختلال دوقطبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اگر مبتلا به اختلال دوقطبی هستید، ممکن است دورههای افسردگی را منظمتر از دورههای شیدایی داشته باشید یا برعکس.
بین دوره های افسردگی و شیدایی، گاهی اوقات ممکن است دوره هایی داشته باشید که خلق و خوی "طبیعی" دارید.
الگوها همیشه یکسان نیستند و برخی افراد ممکن است این موارد را تجربه کنند:
اگر نوسانات خلقی شما برای مدت طولانی ادامه داشته باشد اما به اندازه کافی شدید نباشد که به عنوان اختلال دوقطبی طبقه بندی شود، ممکن است نوع خفیفی از اختلال دوقطبی به نام سیکلوتیمیا تشخیص داده شود .
اختلال دوقطبی یک وضعیت افراطی است. یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است نداند که در مرحله شیدایی است.
پس از پایان اپیزود، ممکن است از رفتار خود شوکه شوند. اما در آن زمان، ممکن است باور کنند که افراد دیگر منفی یا مفید هستند.
برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، دوره های مکرر و شدیدتری نسبت به دیگران دارند.
ماهیت شدید این شرایط به این معنی است که ماندن در یک شغل ممکن است دشوار باشد و روابط ممکن است تیره شود. همچنین خطر خودکشی افزایش می یابد.
در طول دوره های شیدایی و افسردگی، فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است احساسات عجیبی مانند دیدن، شنیدن یا بوییدن چیزهایی را که وجود ندارد (توهم) تجربه کند.