افراد ممکن است عضلات ضعیفی داشته باشند، احساس خود را در نواحی خاصی از بدن از دست بدهند، یا قادر به کنترل عملکرد روده و مثانه نباشند.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی معمولاً می تواند تومورهای ستون فقرات را تشخیص دهد.
درمان ممکن است شامل کورتیکواستروئیدها، برداشتن جراحی و پرتودرمانی باشد.
تومورهای ستون فقرات بسیار کمتر از تومورهای مغزی هستند. تومورهای ستون فقرات ممکن است باشد
اولیه
ثانویه
تومورهای نخاعی اولیه اینترادورال ممکن است سرطانی یا غیرسرطانی باشند. آنها به طور معمول غیر سرطانی هستند. تومورهای داخل دورال شامل مننژیوما، شوانوما و اپاندیموم میکسوپاپیلاری هستند.
تومورهای نخاعی اولیه اینترادورال ممکن است از سلول های داخل یا کنار نخاع منشأ بگیرند. تنها حدود یک سوم تومورهای اولیه نخاعی از سلول های نخاع منشأ می گیرند. این تومورها می توانند در طناب نخاعی گسترش یابند، جریان مایع مغزی نخاعی (مایع اطراف مغز و نخاع) را مسدود کرده و باعث ایجاد حفره پر از مایع ( syrinx ) شوند. آستروسیتوما و اپاندیموم شایع ترین تومورهای ستون فقرات هستند. اکثر آنها سرطانی نیستند.
بیشتر تومورهای نخاعی داخل دورال در سلولهای کنار نخاع، مانند سلولهای مننژها - لایههای بافتی که نخاع را میپوشانند، منشأ میگیرند (به شکل نحوه سازماندهی ستون فقرات مراجعه کنید ).
تومورهای ثانویه ستون فقرات که بیشتر شایع هستند، متاستازهای سرطانی هستند که از قسمت دیگری از بدن منشا می گیرند و بنابراین همیشه سرطانی هستند. این متاستازها معمولاً به استخوانهای ستون فقرات (مهرهها) و فضای بین استخوان و لایه بیرونی بافت اطراف نخاع (فضای اپیدورال) گسترش مییابند. گاهی اوقات این تومورها به نخاع گسترش می یابند. متاستازها معمولاً از سرطان هایی که از سایر قسمت های بدن منشا می گیرند به مهره ها سرایت می کنند. این سرطان ها عبارتند از
سرطان ریه
سرطان پستان
سرطان پروستات
سرطان کلیه
سرطان تیروئید
لنفوم
ملانوما
متاستازها معمولاً از بیرون سختشکم بر نخاع یا ریشههای عصبی فشار وارد میکنند (فشرده میکنند). بسیاری از این تومورها قبل از اینکه طناب نخاعی را فشرده کنند به استخوان حمله کرده و آنها را از بین می برند.
اکثر تومورهای ثانویه نخاعی که در سلول های کنار نخاع (به جای درون آن) قرار دارند متاستاتیک هستند.