تنگی واژن

واژن که منجر به بسیاری از رویدادهای مهم در زندگی یک زن می شود، اندامی لوله ای شکل به طول 8-10 سانتی متر است که در طول زندگی به دلیل رویدادهای هورمونی، محیطی و آسیب زا، تنوع ساختاری و عملکردی را نشان می دهد.

واژن، اندامی که رابطه جنسی را ممکن می سازد. که اولین گام در مسیری می شود که واسطه آمیختگی اسپرم و تخمک است. که امکان تولد نوزاد را فراهم می کند. و اجازه تخلیه خون قاعدگی را می دهد که دلیل باروری زن است، ساختارهای بسیار خاصی دارد که او را قادر می سازد همه این وظایف را انجام دهد.

ساختار واژن

واژن به لطف چین های مخاطی آکاردئونی مانند به نام "روگا" در داخل و بافت همبند و الیاف الاستیک آن، ظرفیت کشش تا دو برابر طول و عرض خود را دارد. از سوی دیگر، ساختار عضلانی قوی اطراف قسمت بیرونی آن را قادر می سازد در برابر جاذبه مقاومت کند.

واژن به عنوان اندامی با ساختاری پویا می تواند به دلیل اثرات هورمونی و مکانیکی تغییر کند. این تغییرات گاه ساختاری مانند انبساط و انقباض و گاهی عملکردی مانند خشکی یا عدم تمایز رگه ها هستند.

واژن تقریباً تحت تأثیر همه رویدادهای مهم زندگی یک زن (تولد، رابطه جنسی، افزایش سن، یائسگی و غیره) قرار می گیرد. به طور کلی آرام سازی واژن و درمان این عارضه بر روی آن متمرکز شده و به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. خوب آیا واژن گاهی منبسط و گاهی منقبض می شود؟ آیا ممکن است واژن از بدو تولد باریک بوده باشد؟

علل تنگی واژن چیست؟

واژن ممکن است به دلیل شرایط مادرزادی یا اکتسابی باریک باشد.

عدم وجود مادرزادی واژن یا تنگی واژن به دلیل برخی بیماری های ژنتیکی، اختلالات هورمونی و تومورها دیده می شود. در چنین مواردی، بیماران با در نظر گرفتن تمام زندگی خود از دوران کودکی به روشی همه کاره ارزیابی می شوند و اقدامات جراحی اصلاحی (بازسازی) انجام می شود. با جدیدترین تکنیک های جراحی، می توان واژنی ایجاد کرد که در بسیاری از بیماران به طور طبیعی عمل می کند.

شرایطی که پس از زایمان واژینال و ترمیم اپیزیوتومی، واژینوپلاستی، بیماری‌های خودایمنی مانند لیکن اسکلروزیس، دوره یائسگی، جراحی‌های سرطان لگن و دوره‌های پس از رادیوتراپی و شیمی‌درمانی ایجاد می‌شوند را می‌توان به عنوان نمونه‌هایی از شرایط اکتسابی ذکر کرد.

تنگی واژن چگونه تشخیص داده می شود؟

مشکل در حین رابطه جنسی هنگام وارد کردن جسم خارجی (تامپون، شیاف و انگشت) به واژن اولین یافته در اکثر زنان مبتلا به تنگی واژن است . وضعیتی که در ابتدا به وضوح قابل تحقق نیست، عموماً موقتی تلقی می شود و به زمان واگذار می شود. با این حال، انقباضات واژن همراه با درد و درد ممکن است در دوره های آینده، به ویژه در هنگام آمیزش جنسی، رخ دهد که می تواند شکایات را بیشتر کند (واژینیسموس ثانویه). پس از مدتی، ممکن است وارد کردن چیزی به واژن غیرممکن شود.

علائم تنگی واژن

ناتوانی در برقراری رابطه جنسی کامل، مقاربت جنسی دردناک، ناتوانی در قرار دادن اسپکولوم یا پروب سونوگرافی در معاینه زنان از علائم کلی تنگی واژن است . برخی از بیماران این را در طول معاینه یاد می گیرند.

بسته به علت زمینه ای که منجر به تنگی واژن می شود ، شکایاتی مانند خشکی واژن، خارش و احساس سوزش نیز ممکن است از علائم اولیه باشند.

تنگی و تغییر شکل بعد از زایمان طبیعی

تنگی دائمی ممکن است در داخل واژن و در کانال واژن رخ دهد، به ویژه در نتیجه ترمیم نامناسب یا سفت شدن بیش از حد واژن پس از زایمان واژینال با اپیزیوتومی (برش).

مقاربت جنسی دردناک (دیسپارونیا) پس از زایمان، واژینیسموس ثانویه به دیسپارونی (واژینیسموس ثانویه) و کمبود میل جنسی که به عنوان یک پیامد طبیعی همه این مشکلات به وجود می آید، برخی از شایع ترین دلایلی هستند که چرا بیماران ما مبتلا به تنگی واژن به این مشکل مراجعه می کنند. کلینیک ما

 تنگی واژن و اسکار اپیزیوتومی را می توان در معاینات بیماران ما که سابقه زایمان طبیعی سخت دارند، تشخیص داد. پس از انجام عمل‌های شل کردن واژن و پرینئوپلاستی (جراحی اصلاحی پرینه)، بیماران ما دیگر از مشکل تنگی خود رنج نمی‌برند. با این حال، به ویژه بیماران مبتلا به واژینیسموس ثانویه ممکن است به طور متوسط ​​پس از 6 هفته پس از عمل، به بازتوانی عضلات کف لگن خود با تکنیک های رفتار درمانی نیاز داشته باشند.