تغییرات ولوواژینال بعد از یائسگی
آتروفی ولوواژینال به دلیل کاهش سطح استروژن رخ می دهد
استروژن هورمون اولیه ای است که فیزیولوژی بافت های ولوواژینال را تنظیم می کند. با بالا رفتن سن یک زن، کاهش تدریجی استرادیول در گردش خون، که از دوره قبل از یائسگی شروع می شود، منجر به تعدادی تغییرات می شود که می تواند بر سلامت دستگاه ادراری تناسلی تأثیر بگذارد. حساسیت ذاتی پوست ولوواژینال، کمبود پیشرونده استروژن و نزدیکی دهانه مجرای ادرار و مقعد، همراه با تغییرات پوستی ناشی از افزایش سن، شرایطی را که بر روی پوست ولوواژینال تأثیر می‌گذارد شایع می‌کند و باعث ناراحتی بسیاری از زنان یائسه می‌شود.
برای اطلاعات بیشتر، نگاه کنید به: " پوست و زیست شناسی پیری ".
تغییراتی که با افزایش سن و کاهش سطح استروژن رخ می دهد عبارتند از: 1
- آتروفی بافت فرج - نازک شدن پوست، آتروفی چربی زیر پوست، کاهش رشد مو
- آتروفی واژن - باریک شدن و کوتاه شدن واژن همراه با انقباض داخل رحم. لایه داخلی واژن به دلیل کاهش چین‌های نازک‌تر، انعطاف‌پذیرتر و صاف‌تر می‌شود.
- آتروفی سایر بافت های وابسته به استروژن، به عنوان مثال عضلات کف لگن، مخاط مجرای ادرار، رحم، تخمدان ها
- کاهش عروق
- کاهش ترشحات واژن
- تغییرات در میکرو فلور واژن - کاهش گلیکوژن از سلول های اپیتلیال واژن منجر به تغییر pH واژن از اسیدی به بازی بیشتر می شود (معمولاً > 5.0). تغییر در pH برای بقای باکتری های تولید کننده اسید (مانند لاکتوباسیل ها) مضر است و می تواند منجر به تغییرات بیشتر در pH و میکرو فلور شود.
آتروفی ولوواژینال اصطلاحی است که برای توصیف تغییرات آتروفیک خاص فرج و واژن استفاده می شود که به تدریج در تمام زنان پس از یائسگی رخ می دهد. همچنین به خودی خود یک بیماری در نظر گرفته می شود زیرا تغییرات مشخصه ناشی از کاهش استروژن می تواند منجر به طیف وسیعی از علائم مانند خشکی واژن، تحریک و ناراحتی شود. تغییرات آتروفیک همچنین پوست ولوواژینال را در برابر ضربه و عفونت آسیب پذیرتر می کند. 1
سایر بیماری های ولوواژینال پس از یائسگی شایع تر می شوند
علاوه بر آتروفی ولوواژینال، تعدادی از بیماری‌های دیگر نیز پس از یائسگی شایع‌تر می‌شوند، مانند درماتیت ولو، لیکن اسکلروزوس و کمتر لیکن پلان. لیکن سیمپلکس ممکن است در زنان یائسه نیز رخ دهد، با این حال، بیشتر در زنان جوان مشاهده می شود. الگوی علائم این بیماری ها اغلب می تواند مشابه باشد، به طوری که اکثر زنان خارش را به عنوان علامت اولیه خود دارند. با این حال، ماهیت غیر اختصاصی علائم ارائه شده، می تواند تمایز بین شرایط مختلف را دشوار کند.
در برخی از زنان، ممکن است بیش از یک بیماری ولو به طور همزمان وجود داشته باشد یا ممکن است یک بیماری پوستی عمومی‌تر، مانند پسوریازیس وجود داشته باشد. خارش ناشی از درماتوز اولیه ممکن است منجر به خاراندن و استفاده بیش از حد از اقدامات بهداشتی شود که منجر به لیکن سیمپلکس ثانویه و درماتیت تماسی تحریک کننده شود. بنابراین، اگر یک رژیم درمانی اولیه نتوانسته است علائم را بهبود بخشد، باید سایر تشخیص ها را در نظر گرفت. 2 تشخیص در برخی از بیماران می تواند دشوار باشد، بنابراین به طور کلی توصیه می شود در صورت عدم پاسخگویی به اختلال فرج، مراجعه به متخصص پوست یا متخصص زنان (ترجیحاً با علاقه خاص به درماتوزهای فرج) برای تأیید تشخیص در نظر گرفته شود. به درمان اولیه
آتروفی بافت‌های وابسته به استروژن می‌تواند به سایر مشکلات زنان و زایمان برای زنانی که بعد از یائسگی هستند، از جمله افتادگی رحم، بی‌اختیاری ادرار (نگاه کنید به: " بی اختیاری یک عامل خطر برای ضایعات پوستی است ") و عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری کمک کند (نگاه کنید به: " مکرر ". UTIs "). 3 زنانی که پس از یائسگی هستند نیز ممکن است همچنان مشکلات کاندیدیازیس ولوواژینال و واژینوز باکتریایی داشته باشند.
به دلایل مختلف، عفونت های مقاربتی (STIs) اغلب به عنوان یک تشخیص در زنان مسن در نظر گرفته نمی شود. با این حال، بسیاری از زنان یائسه از نظر جنسی فعال باقی می مانند و ممکن است به دلیل افزایش استعداد ابتلا به عفونت (در نتیجه تغییرات آتروفیک) و عدم استفاده از کاندوم، به ویژه در زنانی که "تازه مجرد" هستند، در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی باشند. 4، 5 زنان ممکن است در مورد عملکرد جنسی نیز نگرانی داشته باشند، زیرا این امر می تواند تحت تأثیر آتروفی ولوواژینال و شرایط پوستی فرج قرار گیرد (نگاه کنید به: " سلامت جنسی برای زنان مسن ").