آشنایی با اختلالات کف لگن

اختلالات کف لگن شامل همه شرایطی است که بر عملکرد طبیعی اندام های لگن تأثیر می گذارد، یعنی مثانه، رحم و واژن برای خانم ها، پروستات برای آقایان، و آنورکتوم.

این شرایط می تواند منجر به اختلال در عملکرد اندام های لگنی شود و باعث مشکلاتی مانند بی اختیاری ادرار، افتادگی واژن یا بی اختیاری روده شود. اغلب، اختلالات کف لگن از شلی رباط های لگن و ضعف در عضلات کف لگن ناشی می شود. این مشکلات منجر به نزول بیش از حد اندام های لگنی و در نتیجه اختلال در عملکرد آنها می شود. با این حال، اختلالات کف لگن، سرطان های این اندام های لگنی را شامل نمی شود.

مشکلات در کف لگن را می توان به 3 بخش طبقه بندی کرد. قدامی (برای مثانه)، وسط (برای رحم/واژن) و خلفی (آنورکتوم). یک بیمار ممکن است از اختلال عملکرد یک یا چند بخش از 3 بخش به طور همزمان رنج ببرد.

برخی از علائم رایج چیست؟

علائم تجربه شده به این بستگی دارد که کدام بخش از کف لگن و اندام ها تحت تأثیر قرار گرفته اند.

علائم شایع اختلال عملکرد مثانه شامل نشت ادرار هنگام سرفه یا عطسه (بی اختیاری استرسی ادرار) یا عفونت مکرر ادراری است.

زنان مبتلا به افتادگی واژن اغلب احساس کشش شدید در لگن دارند و ممکن است متوجه افتادگی رحم از واژن شوند.

اگر مشکل در محفظه خلفی باشد، بیمار ممکن است متوجه نشت محتویات روده (بی اختیاری روده) یا حتی مشکل در حرکت (اجابت مزاج) شود.

یکی دیگر از علائم شایع اختلالات کف لگن، خارش در اطراف دهانه مجرای ادرار (باز شدن مجرای ادرار)، واژن یا مقعد است.

انواع مختلف اختلالات کف لگن چیست؟

از آنجایی که اختلالات کف لگن بر 3 اندام مختلف لگن تأثیر می گذارد، ممکن است بیمار با یک یا چند مورد از این اندام ها دچار مشکل شود. اگر بیمار برای مشکلات چند عضوی نیاز به درمان داشته باشد، ممکن است نیاز به حضور 2 یا چند متخصص برای هماهنگی درمان وجود داشته باشد.

مشکلات قسمت قدامی مربوط به مشکلات ادراری است و ممکن است توسط متخصص اورولوژی یا متخصص زنان متخصص در اختلالات ادراری (متخصص اوروژنیکولوژیست) درمان شود.

مشکلات بخش میانی (مانند افتادگی رحم) اغلب همزمان با مشکلات ادراری بروز می کند و بهتر است توسط یک متخصص مجاری ادراری درمان شود.

هنگامی که مشکلی در کنترل روده وجود دارد، بهتر است از یک جراح کولورکتال متخصص در اختلالات عملکردی مدفوع برای درمان مراجعه کنید .

درمان های موجود برای اختلال کف لگن چیست؟

درمان ها از دارو تا فیزیوتراپی توانبخشی متمرکز بر کف لگن و حتی جراحی متفاوت است. برای کنترل مؤثر اختلال کف لگن، معمولاً از ترکیبی از گزینه‌های مختلف استفاده می‌شود.

با تمرکز بر درمان اختلالات کف لگن که بر اجابت مزاج تأثیر می گذارد، درمان ابتدا شامل درک دقیق رژیم غذایی روزانه، سبک زندگی و عادات روده بیمار است.

به بیماران آموزش داده خواهد شد که چگونه رژیم غذایی و سبک زندگی خود را تنظیم کنند و تحت بیوفیدبک انورکتال قرار گیرند. این نوعی از توانبخشی کف لگن است که با هدف بهبود کنترل فرد بر عادات روده غیرطبیعی خود انجام می شود.

به بیماران مبتلا به بی اختیاری روده آموزش داده می شود که کف لگن و قدرت عضلات مقعد را بهبود بخشند در حالی که به بیماران مبتلا به اجابت مزاج انسدادی روش های هماهنگی برای شل کردن عضلات کف لگن در هنگام عبور از حرکت آموزش داده می شود. دارو برای عادی سازی محتوای مدفوع بیمار برای جلوگیری از اسهال یا یبوست استفاده می شود.

پس از یک دوره ارزیابی، در صورت عدم بهبود وضعیت ممکن است نیاز به جراحی باشد. گزینه های جراحی ممکن است شامل ترمیم کف لگن و عضله اسفنکتر مقعد، سفت کردن رباط های لگن یا تقویت رباط های لگن با یک مش پلاستیکی باشد. گزینه های دیگر عبارتند از تزریق درمانی برای تقویت اسفنکترهای مقعدی برای بی اختیاری روده، کاشت اسفنکترهای روده مصنوعی یا کاشت الکترود با ضربان ساز (عصبی مدولاسیون ساکرال) برای افزایش کنترل آنورکتال.

بیماران قبل و بعد از درمان چه نکاتی را باید رعایت کنند؟

درمان اختلالات کف لگن به زمان نیاز دارد، اگرچه گزینه‌ها با حداقل خطر عوارض بی‌خطر هستند.

هر بیمار به جراحی نیاز ندارد و هدف هر برنامه درمانی این است که به بیمار اجازه دهد کنترل عملکرد اندام های لگنی خود را دوباره به دست آورد. هیچ روش سریعی برای درمان اختلالات کف لگن وجود ندارد و با افزایش سن، مشکل ممکن است با ضعیف شدن عضله کف لگن عود کند - اما این می تواند با نتایج بسیار خوبی درمان شود.

اکثر درمان‌ها را می‌توان به راحتی انجام داد، یا در طول روز یا با یک اقامت کوتاه در بیمارستان. یک بیمار معمولاً می تواند در عرض یک هفته پس از جراحی به روال روزانه خود بازگردد.

آیا اختلال لگن می تواند منجر به بیماری های جدی تری شود؟

خوشبختانه، اختلالات کف لگن با سرطان مرتبط نیست. با این حال، سرطان می تواند همراه با اختلال کف لگن وجود داشته باشد. به عنوان مثال، سرطان رکتوم می تواند با بی اختیاری روده یا سرطان رحم همراه با افتادگی رحم وجود داشته باشد. پزشکان معمولاً احتمال سرطان کولورکتال را قبل از درمان بی اختیاری روده یا دفع مدفوع انسدادی رد می کنند.

در حالی که اختلالات کف لگن با سرطان اندام لگن مرتبط نیست، در صورت عدم درمان ممکن است باعث درد، عفونت و خونریزی شود. درمان در مراحل اولیه نتایج بهتری را ارائه می دهد زیرا درمان پیشرفت ضعف کف لگن را متوقف می کند.