سندرم تخمدان پلی کیستیک

اگر علائم سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) را تجربه کنید، معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه 20 شما آشکار می شوند.

همه زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک همه علائم را ندارند و هر یک از علائم می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد.

برخی از زنان فقط مشکلات قاعدگی را تجربه می کنند یا نمی توانند باردار شوند یا هر دو.

علائم رایج PCOS عبارتند از:

• پریود نامنظم یا اصلا پریود نیست
• مشکل در باردار شدن (به دلیل تخمک گذاری نامنظم یا عدم تخمک گذاری)
• رشد بیش از حد مو (هیرسوتیسم)  - معمولاً روی صورت، سینه، پشت یا باسن
• افزایش وزن
• نازک شدن مو و ریزش مو  از سر
• پوست چرب یا آکنه

اگر هر یک از این علائم را دارید و فکر می کنید ممکن است PCOS داشته باشید، باید با پزشک عمومی خود صحبت کنید.

مشکلات باروری

PCOS یکی از شایع ترین علل ناباروری زنان است . بسیاری از زنان زمانی که برای باردار شدن مشکل دارند، متوجه می شوند که PCOS دارند.

در طول هر چرخه قاعدگی، تخمدان ها یک تخمک (تخمک) را به داخل رحم (رحم) رها می کنند. این فرآیند تخمک گذاری نامیده می شود و معمولا یک بار در ماه اتفاق می افتد.

اما زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک تخمک گذاری نمی کنند یا به ندرت تخمک گذاری می کنند، به این معنی که دوره های نامنظم یا غایب دارند و باردار شدن برایشان مشکل است.

خطرات در زندگی بعدی

ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک می تواند شانس شما را برای ابتلا به سایر مشکلات سلامتی در زندگی بعدی افزایش دهد.

به عنوان مثال، زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در معرض افزایش خطر ابتلا به:

• دیابت نوع 2  - یک بیماری مادام العمر که باعث می شود سطح قند خون فرد بسیار بالا برود
• افسردگی  و نوسانات خلقی – زیرا علائم PCOS می تواند بر اعتماد به نفس و عزت نفس شما تأثیر بگذارد
• فشار خون بالا و  کلسترول بالا  - که می تواند منجر به  بیماری قلبی و  سکته شود
• آپنه خواب  - زنان دارای اضافه وزن نیز ممکن است دچار آپنه خواب شوند، وضعیتی که باعث قطع تنفس در طول خواب می شود.

زنانی که برای سال‌ها پریودهای بسیار نامنظم (کمتر از 3 یا 4 دوره در سال) داشته‌اند، بیشتر از حد متوسط ​​در معرض خطر ابتلا به سرطان دیواره رحم (سرطان آندومتر) هستند .

اما احتمال ابتلا به سرطان آندومتر هنوز اندک است و می‌توان با استفاده از درمان‌هایی برای تنظیم دوره‌های قاعدگی، مانند قرص‌های ضد بارداری یا سیستم داخل رحمی (IUS) آن را به حداقل رساند .