میومکتومی

فیبروم رحم می تواند علائمی از جمله خونریزی بیش از حد، درد و فشار لگن و تکرر ادرار ایجاد کند.

اگر فیبروم رحمی دارید، پزشک ممکن است میومکتومی را توصیه کند، یک روش کم تهاجمی که برای برداشتن فیبروم رحم استفاده می شود.

برخلاف هیسترکتومی، میومکتومی قسمت های سالم رحم را دست نخورده باقی می گذارد و ممکن است توانایی شما برای باردار شدن را حفظ کند.

انتظار چه چیزی

بسته به اندازه و محل فیبروم های رحمی شما ، پزشک ممکن است یکی از سه روش را برای انجام میومکتومی توصیه کند.

هیستروسکوپی

هیستروسکوپی تکنیکی است که برای برداشتن فیبروم های رحمی کوچکتر از طریق واژن استفاده می شود. جراح شما یک تلسکوپ بلند و نازک با نور و دوربین در انتهای آن به نام هیستروسکوپ را از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم می کند. در مرحله بعد، مایع به رحم تزریق می شود تا فیبروم ها راحت تر دیده شوند. سپس جراح شما از یک ابزار کوچک برای برداشتن فیبروم ها استفاده می کند.

لاپاراسکوپی

لاپاراسکوپی تکنیکی است که برای برداشتن فیبروم از خارج رحم استفاده می شود. جراح شما از یک تلسکوپ بلند و نازک برای دیدن داخل ناحیه لگن استفاده می کند. اول، جراح شما یک برش کوچک در شکم شما ایجاد می کند تا لاپاراسکوپ را وارد کند و برش دوم را برای وارد کردن ابزار جراحی که فیبروم ها را برمی دارد، وارد می کند. در مرحله بعد، برش های کوچکی نیز در رحم ایجاد می شود تا به فیبروم ها دسترسی پیدا کنند.

لاپاراتومی

لاپاراتومی که میومکتومی شکمی نیز نامیده می‌شود، روشی است که شامل برداشتن فیبروم‌های رحمی مستقیماً از طریق یک برش در شکم است. از این روش می توان برای برداشتن فیبروم های بزرگ و کوچک در هر مکانی استفاده کرد. جراح شما یک برش افقی در خط بیکینی یا یک برش عمودی بین ناف و استخوان شرمگاهی ایجاد می کند. سپس برش هایی در رحم برای برداشتن هر فیبروم ایجاد می شود.

در برخی موارد، تکنیک‌های میومکتومی ممکن است ترکیب شوند. به عنوان مثال، لاپاراسکوپی ممکن است همراه با لاپاراتومی کوچک انجام شود، یا هیستروسکوپی و لاپاراسکوپی ممکن است برای برداشتن فیبروم های متصل به دیواره های خارجی و داخلی رحم استفاده شود.

روش میومکتومی

حتما در روز جراحی خود را به موقع در بیمارستان حاضر کنید.

پس از رسیدن، شما را به اتاقی می برند که در آنجا لباس بیمارستان را به تن خواهید کرد. سپس با جراح خود، پرستاران و یک متخصص بیهوشی در اتاق ملاقات خواهید کرد. هر سوالی که هنوز در مورد این روش دارید حتما بپرسید.

متخصص بیهوشی یک خط داخل وریدی (IV) را در بازو یا مچ دست شما قرار می دهد تا مایعات و داروی ضد درد را تحویل دهد و شما را برای بیهوشی عمومی یا بیهوشی نخاعی آماده کند تا در طول جراحی دردی احساس نکنید.

پس از آماده شدن برای جراحی، به اتاق عمل منتقل خواهید شد. تیم جراحی ضربان قلب، فشار خون و تنفس شما را در طول عمل کنترل می کند.

اگر تحت عمل لاپاراسکوپی یا لاپاراتومی قرار می گیرید، پرستار نواحی را که برش ها ایجاد می شود، استریل می کند. سپس، جراح محل یا محل های برش را با بی حسی موضعی بی حس می کند.

پس از برداشتن فیبروم توسط جراح، هر محل برش در رحم را ترمیم می کند. هر محل برش دیگری روی شکم یا خط بیکینی بخیه شده و با یک پانسمان پوشانده می شود.

بلافاصله پس از جراحی، شما به اتاق ریکاوری منتقل خواهید شد که در آن پرستار علائم حیاتی شما را هنگام بیدار شدن از خواب زیر نظر خواهد داشت. برای کمک به احساس بهتر به شما داروی ضد درد تجویز می شود. جراح برای تسریع بهبودی و جلوگیری از لخته شدن خون در پاها، شما را تشویق می‌کند که هر چه زودتر از رختخواب خارج شوید و حرکت کنید.

آماده شدن برای میومکتومی

قبل از میومکتومی، پزشک برای اطمینان از سلامت کافی برای جراحی و آزمایشات تصویربرداری برای تعیین اندازه و محل فیبروم های رحمی، آزمایش خون تجویز می کند. همچنین ممکن است قبل از جراحی نیاز به مصرف داروها یا درمان های هورمونی برای کوچک کردن فیبروم داشته باشید.

برخی از پزشکان دو تا شش ماه قبل از جراحی لوپرولید (لوپرون) را تجویز می کنند. لوپرولید علاوه بر کمک به کاهش اندازه فیبروم ها، قاعدگی را متوقف می کند، که به بیماران کم خون اجازه می دهد تا شمارش خون خود را بهبود بخشند. همچنین خطر از دست دادن خون اضافی در طول جراحی را کاهش می دهد.

حتماً پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که قبل از جراحی مصرف می‌کنید، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل‌ها مطلع کنید.

دستورات پزشک خود را برای شب قبل از جراحی دنبال کنید. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عدم مصرف برخی داروها در شب قبل یا روز عمل.
• نخوردن و آشامیدن بعد از نیمه شب شب قبل از عمل.

پس از انجام مراحل شما

بستری مورد انتظار شما در بیمارستان به نوع میومکتومی شما بستگی دارد:

• لاپاراتومی (میومکتومی شکمی): معمولاً دو تا سه روز
• میومکتومی لاپاراسکوپی و هیستروسکوپی: معمولاً یک شبه

برخی از میومکتومی های هیستروسکوپی نیازی به یک شب اقامت ندارند.

بسته به نوع میومکتومی انجام شده باید منتظر لکه بینی واژینال تا شش هفته باشید. اگر میومکتومی لاپاروسکوپی یا هیستروسکوپی انجام داده اید، می توانید انتظار داشته باشید که طی یک تا سه هفته به طور کامل بهبود پیدا کنید. چهار تا شش هفته طول می کشد تا شما پس از میومکتومی شکم به طور کامل بهبود یافته و به فعالیت های عادی بازگردید.

دو تا شش هفته پس از میومکتومی برای نظارت بر بهبودی و بررسی فیبروم‌های جدید، جراح خود را برای ویزیت بعدی ملاقات خواهید کرد. همچنین سه ماه، شش ماه و یک سال پس از میومکتومی معاینه لگن و/یا سونوگرافی برای بررسی فیبروم خواهید داشت. اگر بعد از یک سال هیچ فیبروم جدیدی پیدا نشد، پزشک احتمالاً معاینات سالانه را توصیه می کند.

پیش آگهی طولانی مدت

پس از میومکتومی، می‌توانید از علائمی مانند خونریزی شدید قاعدگی و درد و فشار لگنی خلاص شوید. در حالی که فیبروم های اصلی پس از جراحی دوباره رشد نمی کنند، ممکن است فیبروم های جدید ظاهر شوند و ممکن است نیاز به درمان داشته باشند یا نباشند. اگر فقط یک فیبروم را برداشته اید، خطر کمتری برای نیاز به درمان برای هر فیبروم جدید دارید.

اکثر زنانی که میومکتومی انجام می دهند می توانند باردار شوند. با این حال، قبل از اقدام برای باردار شدن، باید سه ماه بعد از عمل صبر کنید. در برخی موارد، اگر دیواره رحم ضعیف باشد، ممکن است نیاز به زایمان سزارین شود.