داروهای بدون نسخه (OTC) یا درمان های خانگی عفونت واژن چیست؟

واژینوز باکتریایی و تریکومونیازیس با مراقبت های خانگی یا داروهای بدون نسخه از بین نمی روند. آنها به آنتی بیوتیک نیاز دارند. برای تشخیص و درمان باید به متخصص مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید.

فقط عفونت های قارچی ممکن است به داروهای بدون نسخه پاسخ دهند. اگر هرگز عفونت قارچی نداشته‌اید و فکر می‌کنید به آن مبتلا هستید، مهم است که ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی‌تان با این تشخیص موافقت کند قبل از اینکه تکنیک‌های مراقبت خانگی یا داروهای بدون نسخه را امتحان کنید. به طور کلی، اولین بروز عفونت قارچی باید توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی درمان شود.

برای مشاوره با دکتر خوب برای درمان عفونت زنان در تهران اینجا کلیک کنید.

• پس از اولین عفونت، اگر عفونت دوم رخ داد و احساس کردید که یک عفونت قارچی است، می توانید یک دوره از داروهای واژینال بدون نسخه مانند میکونازول (با نام تجاری Monistat و غیره)، یک داروی ضد قارچ واژینال مصرف کنید.
• از آنجایی که درمان‌های بدون نسخه در دسترس هستند، بسیاری از زنان خود را مبتلا به عفونت قارچی تشخیص می‌دهند، در حالی که در واقع، حدود دو سوم تمام داروهایی که در فروشگاه‌ها برای درمان عفونت قارچی خریداری می‌شوند، توسط زنانی استفاده می‌شد که واقعاً چنین درمانی نداشتند. استفاده از این داروها در صورت عدم نیاز ممکن است منجر به عفونت مقاوم شود. درمان عفونت های مقاوم با داروهای موجود در حال حاضر بسیار دشوار است. اگر شک دارید، با متخصص مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.
• بسیاری از داروهای بدون نسخه فعلی برای موارد خفیف عفونت قارچی در دسترس هستند. میزان درمان با داروهای بدون نسخه حدود 75 تا 90 درصد است.
• این داروها به عنوان شیاف واژینال یا کرم فروخته می شوند. آنها با یک اپلیکاتور نوع پیستون وارد واژن می شوند و معمولاً یک بار در روز به مدت هفت روز استفاده می شوند. دوزهای قوی تر فقط طی 1-3 روز داده می شود. اکثر زنان می توانند عفونت های قارچی را در خانه با این داروها درمان کنند:
  • میکونازول (Monistat-7، M-Zole)
  • تیوکونازول (واژینال واژینال)
  • بوتوکونازول (Femstat)
  • کلوتریمازول (Gyne-Lotrimin)
• بسته به فرمولاسیون و دستورالعمل، این داروها را به مدت 1 تا 7 روز روی واژن و بافت های اطراف ماساژ دهید یا فرم شیاف را داخل واژن قرار دهید. در صورت افزایش سوزش در ناحیه، دارو را فورا قطع کنید.
• اگر باردار هستید، قبل از استفاده از این درمان ها با پزشک خود مشورت کنید.
• اگر علائم بیش از یک هفته ادامه یافت، با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است شما یک عفونت قارچی شدید یا مشکلات دیگری داشته باشید که شبیه عفونت قارچی هستند.
• تکنیک‌های مراقبت در منزل برای سال‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اگرچه مطالعات علمی اثربخشی آنها را ثابت نکرده است.
  • دوش سرکه: در حالی که بسیاری از زنان از دوش برای تمیز کردن خود بعد از قاعدگی یا مقاربت جنسی استفاده می کنند، پزشکان از این پاکسازی معمولی خودداری می کنند. واژن برای پاکسازی خود ساخته شده است. دوش کردن ممکن است باکتری های سالم پوشاننده واژن را مختل کند. با تلاش برای درمان ترشحات غیر طبیعی واژن با دوش، ممکن است در واقع وضعیت را بدتر کنید. هنگامی که ترشحات غیر طبیعی دارید بدون اطلاع پزشک خود دوش نگیرید و 24 ساعت قبل از مراجعه به پزشک دوش نگیرید.
  • ماست: خوردن ماست حاوی اسیدوفیلوس زندهکشت ها (یا خوردن کپسول های اسیدوفیلوس): ماست به عنوان واسطه ای برای رشد برخی از باکتری های خوب عمل می کند. علیرغم باور عمومی، مطالعاتی در مورد فواید خوردن ماست با لاکتوباسیلوس انجام شده استکشت اسیدوفیلوس به عنوان راهی برای جلوگیری از عفونت قارچی نتایج متناقضی را به همراه داشته است. فایده علمی مصرف کشت ماست هنوز ثابت نشده است.
  • محصولات OTC: سایر محصولات موجود بدون نسخه حاوی آنتی هیستامین ها یا بی حس کننده های موضعی (داروهای بی حس کننده) هستند که فقط علائم را پنهان می کنند و مشکل اصلی را درمان نمی کنند.

چه آنتی بیوتیک هایی عفونت واژن را درمان می کنند؟

واژینوز باکتریایی: متخصص مراقبت های بهداشتی شما ممکن است شما را با آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول (Flagyl) یا کلیندامایسین (Cleocin) درمان کند. به طور کلی، شرکای جنسی مرد تحت درمان قرار نمی گیرند. بسیاری از زنان با علائم واژینوز باکتریایی به دنبال درمان پزشکی نیستند و بسیاری از زنان بدون علائم درمان را رد می کنند. این وضعیت ممکن است در یک سوم موارد در بیماران غیر باردار و تا نیمی در بیماران باردار به طور خود به خود برطرف شود.

عفونت قارچی: اگر این اولین باری است که دچار عفونت قارچی می شوید، قبل از امتحان هر گونه درمان خانگی یا محصولات بدون نسخه باید با پزشک مشورت کنید. پزشک شما معمولاً استفاده از کرم های واژینال و کاربردهای واژینال را به جای داروهای خوراکی توصیه می کند. معمولاً زنان باردار نسبت به زنان غیرباردار مدت طولانی تری تحت درمان قرار می گیرند و تحت نظارت دقیق قرار می گیرند.

• عفونت های شدید نیاز به داروی ضد قارچ دارند که معمولاً به صورت خوراکی به صورت تک دوز مصرف می شود. این می تواند شامل فلوکونازول (Diflucan) و ایتراکونازول (Sporanox) باشد. این داروها درصد بهبودی بیش از 80 درصد دارند. این داروها را نیز می توان به مدت سه تا پنج روز با نرخ درمان مشابه تجویز کرد. این داروها ممکن است باعث مشکلات کبدی شوند . برخی از علائم اختلال عملکرد کبد شامل زردی پوست، زردی چشم و مدفوع کم رنگ است. اگر هر یک از این علائم را دارید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید. احتمالاً پزشک به شما توصیه می کند که فوراً دارو را قطع کنید، آزمایش خون انجام دهید و عملکرد کبد خود را کنترل کنید.
• برای عفونت های کمتر شدید، می توان از داروها به عنوان یک قرص واژینال یا کرم اپلیکاتور استفاده کرد. یک مثال نیستاتین (Mycostatin) است که میزان درمان آن حدود 80-75 درصد است. میزان درمان میکونازول (Monistat-7، M-Zole) و کلوتریمازول (Mycelex، Gyne-Lotrimin) در حدود 85٪ -90٪ است.
• در برخی موارد، نشان داده شده است که یک دوز دارو عفونت های قارچی را از بین می برد. در موارد دیگر، ممکن است دوره طولانی تری از دارو (سه روز یا هفت روز) تجویز شود.
• برای عفونت مکرر (بیش از چهار قسمت در سال)، فلوکونازول خوراکی و ایتراکونازول یا کلوتریمازول واژینال ممکن است به مدت شش ماه مورد نیاز باشد.
• در زنان باردار، دوره درمان طولانی تری لازم است. بسیار مهم است که قبل از درمان با پزشک خود مشورت کنید.

تریکومونیازیس: تریکومونیازیس با مترونیدازول درمان می شود. معمولاً در یک دوز تجویز می شود. در صورت مصرف این دارو، الکل مصرف نکنیدزیرا مخلوط کردن گهگاهی این دو ماده می تواند باعث تهوع و استفراغ شدید شود. هر دو شریک جنسی حتی اگر علائم بیماری را نداشته باشند با این دارو درمان می شوند.