بعد از جراحی واژینوپلاستی

این یک روش جراحی است که برای اصلاح مشکلات زیبایی یا عملکردی در ناحیه تناسلی انجام می شود. این روش اغلب برای آرامش پس از زایمان، اختلال عملکرد جنسی یا بهبود رضایت جنسی انجام می شود. جراحی ممکن است شامل سفت کردن و تغییر شکل دیواره های واژن باشد.  بعد از جراحی واژینوپلاستی مراقبت دقیق و روند بهبودی مهم است.

نکاتی که بعد از جراحی واژینوپلاستی باید در نظر گرفت

به استراحت بعد از جراحی توجه کنید. استراحت کنید و از انجام فعالیت های سنگین برای مدت زمانی که پزشکتان توصیه کرده است خودداری کنید. از داروهای تجویز شده توسط پزشک به طور منظم استفاده کنید. داروهایی مانند مسکن ها و آنتی بیوتیک ها می توانند روند بهبودی شما را آسان تر کنند. به طور منظم در قرار ملاقات های بعدی که پزشکتان در دوره بعد از عمل توصیه می کند شرکت کنید. بررسی ها به نظارت بر پیشرفت بازیابی شما کمک می کند.

همچنین به شناسایی مشکلات احتمالی کمک می کند. مراقب باشید که ناحیه واژن را در طول فرآیند بهبودی تمیز کنید. طبق توصیه پزشک تمیز کنید و خطر عفونت را به حداقل برسانید. تا زمانی که پزشک توصیه نکرده است از فعالیت های جنسی خودداری کنید. این دوره معمولاً بین 4 تا 6 هفته متغیر است. از انجام ورزش های سنگین بدون تایید پزشک خودداری کنید. در دوران نقاهت می توانید ورزش های سبک مانند پیاده روی آهسته را شروع کنید.

با این حال، از بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش های شدید در دوره بعد از عمل خودداری کنید. از یک رژیم غذایی سالم و متعادل پیروی کنید. مصرف پروتئین کافی و نوشیدن آب فراوان می تواند از روند بهبودی شما حمایت کند. زمان بازگشت به کار و فعالیت های اجتماعی در طول دوره نقاهت بعد از عمل به توصیه پزشک بستگی دارد. از فعالیت بیش از حد خودداری کنید و روی بهبودی خود تمرکز کنید. مراقب علائم عفونت، خونریزی یا سایر عوارض باشید.

اگر علائمی مانند درد شدید، قرمزی، تورم یا ترشح غیرمعمول دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. دریافت حمایت عاطفی و فیزیکی در طول فرآیند بهبودی بسیار مهم است. از خانواده و دوستان کمک بخواهید و با پزشک خود در تماس باشید. بعد از جراحی واژینوپلاستی اگر نگرانی یا مشکلی دارید با پزشک مشورت کنید. هر بیمار متفاوت است و روند بهبودی باید به صورت جداگانه ارزیابی شود.

عوارضی که ممکن است بعد از جراحی واژینوپلاستی رخ دهد

مانند هر عمل جراحی، پس از این روش نیز خطر عفونت وجود دارد. این عفونت ها معمولا با آنتی بیوتیک درمان می شوند. خونریزی ممکن است در حین یا بعد از جراحی رخ دهد. این وضعیت می تواند جدی باشد و نیاز به مداخله داشته باشد. ممکن است مشکلاتی برای باز کردن بخیه بعد از عمل یا بهبود زخم ایجاد شود. این شرایط معمولاً توسط پزشک تحت نظارت و درمان قرار می گیرند. درد بعد از جراحی طبیعی است. با این حال، در برخی موارد، درد ممکن است شدید باشد و نیاز به درمان داشته باشد. ممکن است تغییرات حسی بعد از عمل به خصوص کاهش حساسیت واژن ایجاد شود.

ممکن است پس از جراحی تغییرات نامطلوبی در شکل واژن ایجاد شود. پس از جراحی واژینوپلاستی ممکن است تغییراتی در عملکرد جنسی ایجاد شود. اینها ممکن است شامل تغییرات درد یا حساسیت باشد. به ندرت بعد از عمل تنگی خرنوب ایجاد می شود که باعث تنگی یا انسداد واژن می شود. قبل و بعد از جراحی، در مورد خطرات و عوارض احتمالی با پزشک خود صحبت کنید. در دوره پس از عمل باید توصیه های پزشک را رعایت کنید. همچنین مهم است که معاینات منظم داشته باشید. برای دریافت اطلاعات دقیق می توانید با ما تماس بگیرید.

برای افزایش احتمال زایمان طبیعی چه کنیم؟

زایمان طبیعی رایج ترین راه برای تولد نوزاد است. این به طور معمول به این معنی است که نوزاد بدون کمک ابزاری مانند فورسپس یا کشیدن خلاء از طریق کانال زایمان و خارج از بدن مادر حرکت می کند. زایمان طبیعی یا زایمان طبیعی یکی از بهترین راه ها برای زایمان است. زایمان طبیعی نسبت به سزارین عوارض کمتری دارد. علاوه بر این، بهبودی آسان تر است و مشکلات کمتری برای بارداری های بعدی ایجاد می کند.

در زایمان طبیعی، روند زایمان و زایمان معمولاً زمانی شروع می شود که انقباضات در رحم زن باردار شروع می شود. هنگامی که نوزاد آماده به دنیا آمدن است، سر او به آرامی از طریق دهانه کانال زایمان به سمت پایین حرکت می کند. هنگامی که به دهانه لگن برسد، به سمت جهان حرکت می کند. این فرآیند به طور متوسط ​​حدود 10 ساعت طول می کشد.

با این حال، هر زن باردار قادر به زایمان طبیعی نیست. هر بدن منحصر به فرد است. برخی از زنان نمی توانند سطوح لازم هورمون را برای زایمان طبیعی تولید کنند. در این موارد، پزشک زایمان سزارین یا سایر انواع زایمان را انجام می دهد.

داده های اخیر از نظرسنجی ملی سلامت خانواده در سال 15-2014 (NFHS-4) نشان می دهد که در سطح کل هند، میزان سزارین در دهه گذشته دو برابر شده است، در حالی که در 20 سال گذشته، شش برابر افزایش یافته است. میزان سزارین در بیمارستان های خصوصی بسیار بیشتر از بیمارستان های دولتی است.

تا سال 2010، سزارین – یا سزارین – به 8.5 درصد از کل زایمان‌ها در کشور محدود می‌شد، اما در حدود یک دهه اخیر، این تعداد در بسیاری از نقاط کشور افزایش یافته است. نه تنها در هند بلکه در سرتاسر جهان نرخ سزارین افزایش یافته است. ترکیه در نقطه مقابل این مقیاس قرار دارد و بیش از نیمی از نوزادان از طریق سزارین به دنیا می آیند. ایالات متحده و استرالیا نیز نرخ سزارین بالاتر از میانگین دارند، به ترتیب 32.5 و 32.1 در هر 100 تولد زنده.

سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا زایمان سزارین عاری از هرگونه عارضه است و اگر نه، پس زن چه کاری می تواند انجام دهد تا احتمال سزارین شدن را کاهش دهد؟

انواع زایمان یا زایمان 

ما معتقدیم که مادران باید تجربه زایمان بدون درد و کمتر پیچیده را داشته باشند. با پیشرفت در مراقبت های بهداشتی، امروزه انواع مختلفی از زایمان برای انتخاب داریم. موارد زیر برخی از گزینه های رایج زایمان در دسترس هستند:

1. زایمان واژینال
2. زایمان سزارین
3. زایمان فورسپس
4. استخراج خلاء
5. زایمان واژینال بعد از سزارین

• زایمان واژینال

  زایمان طبیعی یا واژینال زایمانی است که در آن نوزاد از طریق واژن متولد می شود. این رایج ترین روشی است که در آن نوزاد متولد می شود. تحویل معمولی عمدتاً در سراسر جهان به دلیل خطرات کم ترجیح داده می شود.

   

  زایمان طبیعی معمولا بین هفته های 37 تا 42 بارداری انجام می شود. این نوع زایمان امن ترین روش برای نوزاد و مادر محسوب می شود. مزایای زایمان طبیعی شامل کاهش خطر عفونت، سیستم ایمنی قوی تر برای نوزادان و شیردهی آسان است.

• زایمان سزارین

  سزارین یک روش جراحی برای زایمان است. به سزارین نیز معروف است. در حین سزارین، پزشک برشی در شکم زن ایجاد می کند تا از طریق برشی که در رحم ایجاد شده است، نوزاد را به دنیا بیاورد. این نوع زایمان برای مادران و نوزادان کمتر از زایمان طبیعی بی خطر تلقی می شود. با این حال، در برخی موارد، سزارین ممکن است به دلیل عوارض سلامتی یا دلایل دیگر ضروری باشد. وقتی اتفاق خطرناکی در حین زایمان رخ می دهد، می تواند نجات دهنده باشد.

• زایمان فورسپس

  این یک نوع زایمان است که در آن نوزاد با گرفتن سر و پاهای نوزاد با فورسپس به دنیا می آید. سپس فورسپس در کانال زایمان قرار می گیرد. هنگامی که فورسپس در کانال زایمان قرار می گیرد، بدن نوزاد را گرفته و به بیرون آوردن آن کمک می کند. زایمان فورسپس در واقع نوعی زایمان کمکی است که در صورت عدم پیشرفت در زایمان طبیعی استفاده می شود.

• استخراج خلاء

  کشیدن خلاء یک روش کمکی برای زایمان است که برای خارج کردن نوزاد از بدن زن استفاده می شود. پزشک از شیلنگ خلاء برای مکیدن نوزاد از کانال زایمان استفاده می کند. این نوع زایمان معمولاً در مواردی استفاده می شود که زایمان متوقف شده باشد یا در هنگام زایمان طبیعی عوارضی وجود داشته باشد.

• زایمان واژینال بعد از سزارین

  زایمان واژینال بعد از سزارین که به نام زایمان طبیعی بعد از سزارین یا VBAC نیز شناخته می شود، روشی برای زایمان طبیعی در زنانی است که قبلاً سزارین داشته اند. این یک نوع زایمان است که در همه موارد امکان پذیر نیست. زایمان واژینال بعد از سزارین زمانی انجام می شود که خطرات مادرزادی برای نوزاد وجود نداشته باشد، مادر سالم باشد و در سزارین قبلی هیچ عارضه ای وجود نداشته باشد.

چه زمانی تحویل عادی توصیه می شود؟

زایمان طبیعی موثرترین راه برای زایمان است. با این حال، در برخی موارد، ممکن است پزشکان برای زایمان سزارین یا انواع دیگر زایمان ضروری باشند. یک متخصص زنان و زایمان این تشخیص را بر اساس سلامت مادر و سطح خطر انجام می دهد.

در طول زایمان طبیعی، نوزاد از طریق کانال زایمان به حالت عمودی حرکت می کند و به دنیای اطرافش می رود. زایمان طبیعی به طور متوسط ​​10 ساعت طول می کشد، اما ممکن است در برخی موارد تا 20 ساعت طول بکشد.

زایمان طبیعی زمانی توصیه می شود که هیچ عارضه ای در دوران بارداری، زایمان یا زایمان ایجاد نشود. توجه به این نکته مهم است که هر زن باردار نیازهای فردی دارد و بنابراین، پزشک او روش زایمان را بر اساس عوامل یا خطرات موجود توصیه می کند.

معمولا زایمان طبیعی برای زنان جوان و سالم توصیه می شود. سبک زندگی فعال، فشار خون طبیعی و موقعیت جنین از اجزای مهم در توصیه زایمان طبیعی هستند.

در اینجا علائم مختلفی وجود دارد که پزشکان معمولاً برای توصیه زایمان طبیعی در نظر می گیرند:

•  

  میل بیش از حد به ادرار کردن به دلیل افزایش فشار در مثانه توسط رحم در حال رشد

•  

  افزایش ترشحات واژن به دلیل نهفتگی رگ های خونی در اندام های تناسلی و رشد دهانه رحم

•  

  درد سینه نشانه خوبی از آمادگی شما برای زایمان طبیعی است

•  

  هنگامی که جنین شروع به قرار گرفتن در وضعیت سر پایین یا سفالیک می کند، درد در قسمت پایین کمر

•  

  شکستن کیسه آب قبل از شروع زایمان

•  

  وضعیت سفالیک نوزاد در سونوگرافی

مراحل تحویل عادی

1. مرحله اول: گشاد شدن دهانه رحم

   این مرحله زمانی شروع می شود که زن باردار شروع به احساس انقباضات در یک طرف رحم خود می کند. قدرت انقباضات به تدریج افزایش می یابد و به مرور زمان طولانی تر و تکرار می شوند. و دهانه رحم همراه با انقباضات گشاد می شود. دهانه رحم در مرحله اول ممکن است تا 10 سانتی متر گشاد شود.

   سه مرحله فرعی برای مرحله اول تحویل وجود دارد. آنها عبارتند از:

   1. زایمان زودرس

      •  

        دهانه رحم تا 4 سانتی متر پهن می شود

      •  

        مادر ممکن است در فاصله 3 تا 5 دقیقه انقباضات را تجربه کند

      •  

        زنان باردار معمولا زایمان زودرس را در خانه سپری می کنند

   2. کار فعال

      •  

        انقباضات قوی تر می شوند، در فاصله 3 تا 4 دقیقه رخ می دهند و حدود 60 ثانیه طول می کشند.

      •  

        دهانه رحم تا 7 سانتی متر باز می شود

      •  

        زنان باردار باید در این مرحله به بیمارستان منتقل شوند

   3. انتقال

      •  

        دهانه رحم تا 10 سانتی متر باز می شود

      •  

        انقباضات دردناک و قوی به فاصله 2 تا 3 دقیقه و حداکثر 60 تا 90 ثانیه طول می کشد.

      •  

        دردناک ترین مرحله

2. مرحله دوم: تولد نوزاد

   تولد نوزاد پس از انقباضات دردناک و شدید و بیرون راندن نوزاد از مجرای زایمان توسط مادر انجام می شود. گاهی اوقات ممکن است برای بیرون آمدن نوزاد از واژن نیاز به برش باشد.

3. مرحله سوم: دفع جفت

   پس از زایمان، جفت از رحم خارج می شود. ممکن است چند دقیقه و تا نیم ساعت طول بکشد تا جفت پس از تولد نوزاد خارج شود. مادر ممکن است مقداری خونریزی را تجربه کند که طبیعی است.

نکاتی برای افزایش شانس زایمان طبیعی

طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت ، 21 درصد از زنان به جای زایمان طبیعی، سزارین می کنند. زایمان طبیعی همچنان گزینه ارجح است زیرا زنان را از زخم و سایر عوارض نجات می دهد. نکات زیر را برای افزایش شانس زایمان طبیعی دنبال کنید.

•  

  رژیم غذایی متعادل داشته باشید - زنان باردار باید مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه، غلات کامل و پروتئین های بدون چربی را در رژیم غذایی خود بگنجانند. یک رژیم غذایی سالم ویتامین ها و مواد معدنی لازم را برای حفظ انرژی در طول زایمان طبیعی در اختیار شما قرار می دهد. کار طبیعی به انرژی زیادی نیاز دارد و با داشتن یک رژیم غذایی متعادل می توانید به راحتی انرژی بسازید

•  

  محیطی بدون استرس ایجاد کنید - افکار و احساسات منفی می توانند بر روند زایمان تأثیر بگذارند. مدیتیشن کنید، پیاده روی کنید، به موسیقی شاد گوش دهید و سعی کنید محیط مثبت تری برای خود ایجاد کنید. یک روند مثبت فکری نه تنها انرژی شما را افزایش می دهد، بلکه به شما کمک می کند تا روی کارهایی که باید در طول زایمان انجام دهید تمرکز کنید.

•  

  ورزش و حرکت - هر چند وقت یکبار ورزش می کنید؟ روزانه چند دقیقه را صرف ورزش می کنید؟ اگر پاسخ شما بیش از یک بار در روز است، قطعا زایمان طبیعی برای شما مناسب است. ورزش منظم انرژی مورد نیاز بدن را برای مبارزه با درد و گذراندن زایمان تامین می کند.

•  

  در کلاس های زایمان شرکت کنید - داشتن یک کلاس زایمان خوب با یک متخصص خبره یک راه عالی برای ایجاد اعتماد به نفس و لذت بردن از زایمان است. پزشک شما همچنین می‌تواند اطلاعاتی را در مورد نحوه مدیریت درد مرتبط با فرآیند زایمان به اشتراک بگذارد و چندین نکته برای زایمان طبیعی را در اختیار شما قرار دهد.

•  

  نیروی کار آموزش دیده را استخدام کنید - یک ماما خوب به شما یاد می دهد که چگونه زایمان طبیعی داشته باشید. او دستورالعمل های لازم برای زایمان طبیعی را به شما ارائه می دهد. مامای شما با استفاده از دانش و تجربه خود می تواند به شما در رسیدن به زایمان طبیعی کمک کند.

•  

  سعی کنید از القاء اجتناب کنید - در طول زایمان، عوامل زیادی می توانند بر این روند تأثیر بگذارند. یکی از دلایل اصلی القاء، متوقف کردن انقباضات و ایجاد آرامش در مادر است. مواقعی وجود دارد که یک زوج ممکن است احساس کنند نمی توانند درد زایمان طبیعی را تحمل کنند و تصمیم بگیرند قبل از اینکه زمانش برسد، زایمان را القا کنند. بنابراین، اگر می خواهید زایمان طبیعی داشته باشید، باید سعی کنید از القاء خودداری کنید.

•  

  فقط در زمان زایمان فعال به بیمارستان بروید - فقط در مرحله زایمان فعال باید به بیمارستان مراجعه کنید. زنان باردار می توانند مرحله اولیه زایمان را در خانه بگذرانند. به این ترتیب می توانید از استرس های غیر ضروری جلوگیری کنید.

•  

  ماساژ پرینه - ماساژ پرینه یکی از نکات طبیعی زایمان است که به گشاد شدن سریعتر دهانه رحم کمک می کند. برای زایمان طبیعی باید بدن خود را بسیار آرام و ریلکس نگه دارید. ماساژ پرینه به آرامش عضلات و بدن برای زایمان بدون استرس کمک می کند.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) چیست؟

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) مجموعه ای از علائم است که به دلیل مشکل در هورمون های زنانه ایجاد می شود. روی تخمدان ها تاثیر می گذارد. این اندام های کوچکی هستند که تخمک های زن را ذخیره می کنند. اما می تواند بقیه بدن را نیز تحت تاثیر قرار دهد. PCOS یک بیماری بسیار شایع در زنان در سنین باروری است. در برخی موارد، اگر درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.

تخمک گذاری زمانی اتفاق می افتد که یک تخمک بالغ از تخمدان آزاد شود. این اتفاق می افتد بنابراین می توان آن را توسط یک اسپرم مرد بارور کرد. اگر تخمک بارور نشود، در طول دوره قاعدگی شما به خارج از بدن فرستاده می شود.

در برخی موارد، یک زن به اندازه کافی هورمون های لازم برای تخمک گذاری را تولید نمی کند. هنگامی که تخمک گذاری اتفاق نمی افتد، تخمدان ها می توانند کیسه های کوچک پر از مایع (کیست) ایجاد کنند. این کیست ها هورمون هایی به نام آندروژن می سازند. آندروژن ها نوعی هورمون هستند که به طور معمول در مردان به وفور یافت می شود، اما زنان معمولاً مقادیر کمتری از آنها دارند. زنان مبتلا به PCOS اغلب سطوح بالایی از آندروژن دارند. این می تواند مشکلات بیشتری را در چرخه قاعدگی زنان ایجاد کند. و می تواند بسیاری از علائم PCOS را ایجاد کند.

درمان PCOS اغلب با دارو انجام می شود. این نمی تواند PCOS را درمان کند، اما به کاهش علائم و جلوگیری از برخی مشکلات سلامتی کمک می کند.

چه چیزی باعث PCOS می شود؟

کارشناسان علت دقیق PCOS را نمی دانند. بسیاری از زنان مبتلا به PCOS مقاومت به انسولین دارند. این بدان معناست که بدن نمی تواند به خوبی از انسولین استفاده کند. سطح انسولین در بدن انباشته می شود و ممکن است باعث افزایش سطح آندروژن شود. چاقی همچنین می تواند سطح انسولین را افزایش دهد و علائم PCOS را بدتر کند.

چه کسانی در معرض ابتلا به PCOS هستند؟

اگر مادر یا خواهر شما مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک باشد، ممکن است احتمال ابتلا به PCOS بیشتر باشد. همچنین اگر مقاومت به انسولین داشته باشید یا چاق باشید، ممکن است بیشتر به آن مبتلا شوید.

علائم PCOS چیست؟

علائم PCOS ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پریودهای از دست رفته، پریودهای نامنظم یا پریودهای بسیار سبک

• تخمدان هایی که بزرگ هستند یا کیست های زیادی دارند

• موهای زائد بدن شامل سینه، معده و پشت (هیرسوتیسم)

• افزایش وزن به خصوص در اطراف شکم

• آکنه یا پوست چرب

• طاسی یا کم پشتی مو با الگوی مردانه

• ناباروری 

• تکه های کوچک پوست اضافی روی گردن یا زیر بغل (برچسب های پوستی)

• لکه های پوستی تیره یا ضخیم در پشت گردن، زیر بغل و زیر سینه ها

چگونه PCOS تشخیص داده می شود؟

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد سابقه سلامتی و علائم شما می پرسد. شما همچنین یک معاینه فیزیکی خواهید داشت. این احتمالاً شامل معاینه لگن نیز می شود. این معاینه سلامت اندام های تناسلی شما را چه در داخل و چه در خارج از بدن شما بررسی می کند.

برخی از علائم PCOS مانند علائم ناشی از سایر مشکلات سلامتی است. به همین دلیل، ممکن است آزمایشاتی نیز داشته باشید، مانند:

• سونوگرافی.  این آزمایش از امواج صوتی و رایانه برای ایجاد تصاویری از رگ‌های خونی، بافت‌ها و اندام‌ها استفاده می‌کند. این آزمایش برای بررسی اندازه تخمدان ها و دیدن کیست در آنها استفاده می شود. این آزمایش همچنین می تواند ضخامت پوشش داخلی رحم (آندومتر) را بررسی کند.

• آزمایشات خون  اینها به دنبال سطوح بالای آندروژن و سایر هورمون ها هستند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است سطح گلوکز خون شما را نیز بررسی کند. و ممکن است سطح کلسترول و تری گلیسیرید خود را بررسی کنید.

PCOS چگونه درمان می شود؟

درمان PCOS به عوامل مختلفی بستگی دارد. اینها ممکن است شامل سن شما، شدت علائم و سلامت کلی شما باشد. نوع درمان ممکن است به این بستگی داشته باشد که آیا می خواهید در آینده باردار شوید.

اگر قصد بارداری دارید، درمان شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تغییر در رژیم غذایی و فعالیت  یک رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی بیشتر می تواند به کاهش وزن و کاهش علائم کمک کند. آنها همچنین می توانند به بدن شما در استفاده موثرتر از انسولین کمک کنند، سطح گلوکز خون را کاهش دهند و ممکن است به تخمک گذاری کمک کنند.

• داروهایی که باعث تخمک گذاری می شوند.  داروها می توانند به تخمدان ها کمک کنند تا تخمک ها را به طور طبیعی آزاد کنند. این داروها خطرات خاصی نیز دارند. آنها می توانند شانس زایمان چند قلو (دوقلو یا بیشتر) را افزایش دهند. و می توانند باعث تحریک بیش از حد تخمدان شوند. این زمانی است که تخمدان ها هورمون های زیادی ترشح می کنند. می تواند علائمی مانند نفخ شکم و درد لگن ایجاد کند.

اگر قصد باردار شدن ندارید، درمان شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• قرص های ضد بارداری  اینها به کنترل چرخه های قاعدگی، کاهش سطح آندروژن و کاهش آکنه کمک می کنند.

• داروی دیابت.  این اغلب برای کاهش مقاومت به انسولین در PCOS استفاده می شود. همچنین ممکن است به کاهش سطح آندروژن، کاهش رشد مو و کمک به تخمک گذاری منظم کمک کند.

• تغییر در رژیم غذایی و فعالیت  یک رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی بیشتر می تواند به کاهش وزن و کاهش علائم کمک کند. آنها همچنین می توانند به بدن شما در استفاده موثرتر از انسولین کمک کنند، سطح گلوکز خون را کاهش دهند و ممکن است به تخمک گذاری کمک کنند.

• داروهایی برای درمان علائم دیگر.  برخی از داروها می توانند به کاهش رشد مو یا آکنه کمک کنند.

روانشناس کودک چه می کند؟

روانشناسی کودک بر ذهن و رفتار کودکان از رشد قبل از تولد تا نوجوانی تمرکز دارد. این شاخه خاص از روانشناسی نه تنها به چگونگی رشد فیزیکی کودکان می پردازد، بلکه به چگونگی رشد ذهنی، عاطفی و اجتماعی نیز می پردازد.

از آنجایی که روانشناسی کودک بسیار گسترده است، محققان تمایل دارند رشد کودکان را به حوزه های کلیدی و خاص تفکیک کنند. در مقیاس وسیع، اینها اغلب بین رشد فیزیکی (مطالعه هورمون‌ها، ژنتیک و غیره)، رشد شناختی (تفکر، حافظه، یادگیری و غیره) و رشد اجتماعی و عاطفی (وابستگی، تعامل، زبان و غیره) تقسیم می‌شوند. روانشناسان کودک تلاش می کنند تا با ارزیابی «نقاط عطف رشد» در کودکان، تمام این جنبه های رشد کودک را درک کنند.

روانشناس کودک دقیقا چه کار می کند؟ نقش اصلی روانشناس کودک، ارائه دلیل برای رفتار کودکان و در انجام این کار، کمک به والدین برای درک بهتر و پاسخگویی به نیازهای خاص کودک است. روانشناسان کودک می توانند در طیف وسیعی از محیط ها و در شرایط مختلف کار کنند. برخی از این موارد عبارتند از:
 

تنظیمات خصوصی

محبوب ترین محیطی که در آن می توان روانشناس کودک را پیدا کرد. روانشناسان خصوصی در حالی که کودکان را برای انواع اختلالات از جمله مشکلات یادگیری، بیش فعالی، اضطراب و افسردگی ارزیابی می کنند، مشاوره و درمان ارائه می دهند. روانشناسان خصوصی علاوه بر ارزیابی تأخیرهای رشدی، به کودکان کمک می کنند تا بر سوء استفاده، آسیب های شخصی و سایر تجربیاتی که می تواند بر سلامت عاطفی و روانی آنها تأثیر بگذارد، غلبه کنند.

تنظیمات دادگاه

روانشناسان نیز می توانند توسط سیستم های دادگاه استخدام شوند تا به کودکان کمک کنند تا با مراحل دادگاه مانند طلاق یا نبردهای حضانت سازگار شوند. 

تنظیمات مدرسه

مدارس روانشناسانی را استخدام می کنند تا به کودکانی که با مشکلات ذهنی یا عاطفی روبرو هستند که بر رفتار یا عملکرد آنها در مدرسه تأثیر می گذارد، کمک کنند. روانشناسان ممکن است از روش های گفتار درمانی (مانند CBT )، موسیقی درمانی یا بازی برای برقراری ارتباط با کودک استفاده کنند و به او اجازه دهند تا احساسات خود را بیان کند.

روانشناسی کودک طیف وسیعی از موضوعات از تأثیرات ژنتیکی گرفته تا فشارهای اجتماعی را در بر می گیرد. برخی از موضوعات خاص که توسط روانشناسان و محققان کودک مورد بررسی قرار می گیرد عبارتند از:

- نقش های جنسیتی

- رشد جنسی 

- رشد شخصیت 

- اخلاق 

- زبان

- رشد قبل از تولد 

چرا برخی از کودکان به روانشناس نیاز دارند؟

درست مانند بزرگسالان، کودکان اغلب با میزان زیادی از آزمایش ها و مصیبت ها مواجه می شوند که برخی از آنها در صورت عدم درمان می توانند به اختلالات روانی و رفتاری جدی ظاهر شوند. 

هودوپلاستی کلیتورال چیست؟ تکنیک های جراحی

به قسمت بالای کلیتوریس «کلیتورال هود» می گویند. کلاه کلیتورال لایه‌ای از پوست است که کلیتوریس را می‌پوشاند، درست بالای لابیا مینور. معادل "پوست ختنه گاه" در مردان است. پوست اضافی در ناحیه کلاه کلیتورال حساسیت کلیتوریس را کاهش می‌دهد، عملکرد جنسی را مختل می‌کند و ممکن است باعث نارضایتی از ظاهر زیبایی شود. عمل کاهش چین و چروک های پوستی کلیتوریس و کاهش این ناحیه را جراحی «کلیتورال هودوپلاستی» یا «زیبایی کلیتوریس» می نامند. هودوپلاستی کلیتورال بیشتر به صورت همزمان با عمل لابیاپلاستی انجام می شود. در این بخش اطلاعات دقیقی در مورد "تکنیک های جراحی هودوپلاستی کلیتورال" آورده شده است.برای ارتباط با بهترین جراح زیبایی زنان در تهران اینجا کلیک کنید.

ناحیه کلاه کلیتورال کجاست؟

اندام کلیتوریس از سه قسمت مجزا به نام سر، بدن و پاها تشکیل شده است. تنها قسمتی که از بیرون قابل مشاهده است سر است و به این ساختار «گلان کلیتوریدیس» می گویند. پوستی که قسمتی از سر و بدن کلیتوریس را می پوشاند، «کلیتورال هود» نامیده می شود. هود کلیتورال را «پرپوتیوم» نیز می‌گویند. کلمه هود در اینجا به معنای کلاه یا هودی است.

هود کلیتورال از ادغام قسمت بالایی پوست فوقانی هر دو لب داخلی تشکیل شده است.

کلاهک کلیتورال (Preputium). تا حدی سر و بیشتر بدن کلیتوریس را می پوشاند.

هودوپلاستی کلیتورال چیست؟

جراحی برای کاهش زیبایی ناحیه هود کلیتورال، جراحی هودوپلاستی کلیتورال نامیده می شود. همچنین به آن "کلیتورال هودکتومی" یا "برداشتن کلاهک کلیتورال" یا "برش کلاهک کلیتورال" نیز گفته می شود. اهداف جراحی هودوپلاستی کلیتورال:

• برداشتن بافت اضافی پوست روی کلیتوریس،
• از بین بردن چین و چروک بالای کلیتوریس،
• باز شدن جزئی سر کلیتوریس (نمایش) که به طور کامل در لایه پوست جاسازی شده است.
• تپه خود را که در طول سالها آویزان شده است کمی به بالا آویزان کنید تا از نظر زیبایی ظاهری جوانتر و زیباتر به آن ببخشد.

استفاده صحیح از تکنیک های جراحی هودوپلاستی کلیتورال بسیار مهم است.

چرا زیبایی کلیتوریس ضروری است؟

از آنجایی که هود کلیتورال بخشی از لب های داخلی است، زیبایی ناحیه کلیتوریس باید همزمان با عمل لابیاپلاستی اعمال شود. زیرا به طور کلی در صورت وجود اضافات در لب های داخلی، این زیاده روی ها به سمت ناحیه کلاهک کلیتورال ادامه می یابد. حتی در افتادگی یک طرفه لب داخلی، معمولاً پوست اضافی در همان سمت حاشیه کلیتورال وجود دارد.

عملیات زیبایی شناسی ناحیه کلیتوریس به تجربه بیشتری نیاز دارد!

به نظر ما، پزشکی که با تکنیک های مختلف جراحی هودوپلاستی کلیتورال آشنایی ندارد، نباید عمل لابیاپلاستی را انجام دهد . اگر عمل هودوپلاستی به عمل های لابیاپلاستی اضافه نشود، مشاهده می شود که ظاهر "میکروپنیس" در ناحیه کلیتوریس بسیار بدتر از قبل است. عمل های زیبایی ناحیه کلیتوریس نسبت به جراحی های لابیاپلاستی به تجربه بیشتری نیاز دارد.

هیپرتروفی کلیتورال جدا شده

در موارد نادر، پوست اضافی فقط در ناحیه کلیتوریس وجود دارد، در حالی که ساختار لب های داخلی طبیعی است. این وضعیت "هیپرتروفی کلیتورال ایزوله" نامیده می شود. در موارد ایزوله هیپرتروفی کلیتورال، هودوپلاستی به تنهایی بدون لابیاپلاستی قابل انجام است.

اتیولوژی (علل) ناحیه بزرگتر هود کلیتوریس

در برخی بیماران، ناحیه بالای کلیتوریس بزرگتر است. اینها عبارتند از:

• معمولاً در بازبینی، بیمارانی که لابیاپلاستی انجام داده اند و کلاه کلیتورال آنها کوتاه نشده است و در نتیجه نگرانی های زیبایی دارند.
• در هیپرتروفی ایزوله هود،
• در موارد کاذب کلیتورومگالی،
• در مواردی که غده کلیتورال در بیماری هایی مانند لیکن اسکلروزیس قرار دارد،
• تومورهای کلایتورال هود (نادر).

تکنیک های جراحی هودوپلاستی کلیتورال

چندین تکنیک جراحی در مقالات در مورد هودوپلاستی کلیتورال پیشنهاد شده است. ما همچنین برخی از تکنیک های مورد استفاده خود را اضافه کرده ایم.

تکنیک های مختلف جراحی هودوپلاستی کلیتورال ذکر شده است:

• برش عمودی دوطرفه پوست (روش کلاسیک)
• وی پلاستی معکوس (رزکسیون گوه مرکزی گسترده)
• هیدرودیسکسیون با V-Plasty معکوس
• Y-Plasty معکوس (Inverted-Y Plasty، Eserdag)*
• جراحی هودوپلاستی معکوس U Extended، Eserdag
• پیرایش کلاه، اسرداق
• هودوپلاستی زیر اپیتلیال (Ostrzensky)

* تکنیک Y-plasty معکوس در هودوپلاستی که دکتر Süleyman Eserdağ تعریف کرده است نیز به نام او وارد ادبیات شده است.