در پاسخ به بیماران باید گفت که درمان سرطان رحم با توجه به شرایط بیمار و وضعیت سیستم ایمنی بدن، همچنین میزان شیوع بیماری در بدن و شدت رشد آن بستگی دارد، شیوع بیماری در افراد مختلف متفاوت می باشد. نکته ای که در درمان سرطان مهم است انتخاب روش درست و دقیق با توجه به شرایط بیمار است که بتوانند در کمترین زمان ممکن بهترین نتیجه را ارائه دهد. ممکن است که متخصص آنکولوژی روش های مختلفی را در نظر بگیرد و با امتحان کردن هر یک از آنها به یک نتیجه واحد برسد اما در مجموع امروزه روش های ارائه شده است که عوارض سرطان رحم را تا مقداری بسیاری کاهش می دهد و همچنین های ارائه شده است که روند رشد سلول های سرطانی را کندتر و یا متوقف می‌سازد.
یکی از اصلی ترین درمان های سرطان رحم برداشتن رحم با روش هیسترکتومی است که در آن تخمدان ها و لوله های فالوپ نیز برداشته می‌شود. امکان بارداری بعد از عمل سرطان رحم برای خانم ها وجود ندارد اما با توجه به مفید بودن این روش برای جلوگیری از شیوع بیماری و یا تشدید آن باعث می شود که بیماران رضایتمندی کاملی از انجام آن داشته باشند . همان طور که بیان شد درمان سرطان رحم با توجه به مرحله و میزان پیشرفت سرطان برای بیمار در نظر گرفته می‌شود و در بسیاری از موارد از روش های مکمل درمان سرطان مانند پرتو درمانی یا شیمی درمانی هم کمک گرفته می شود. همان طور که بیان شد در خانم هایی که هنوز یائسه شده اند انجام عمل هیسترکتومی باعث می شود که امکان بارداری برای ایشان دیگر وجود نداشته باشد. امروزه روش هایی مانند هورمون درمانی هم ارائه شده است که با توجه به شرایط بیمار ممکن است انجام آن توسط متخصص آنکولوژی توصیه شود. این تکنیک مکمل و کار آمد است ونتایج خوبی را نیز ارائه می دهد. ممکن است یک بیمار به طور هم زمان و دوره ای از روش های مختلفی از درمان سرطان کمک بگیرد.
بیوپسی اندومتر روشی برای بررسی مشکلات موجود در رحم است. بیوپسی اندومتر تنها در چند دقیقه و اغلب در مطب پزشک انجام می گیرد؛ این روش یک نمونه برداری ایمن است. اگر تست پاپ اسمیر نشان دهنده وجود سلول های پیش سرطانی در رحم باشد، پزشک انجام بیوپسی اندومتر را توصیه می کند. در صورت وجود علائمی چون قاعدگی های سنگین یا طولانی، قاعدگی های نامنظم، عدم بروز خونریزی قاعدگی، خونریزی بعد از یائسگی، خونریزی بعد از مصرف داروهای سرطان سینه مانندتاموکسیفن و افزایش ضخامت پوشش رحمی نیز بیوپسی اندومتر انجام می گیرد. این نمونه برداری اثری بر رفع این علائم ندارد اما پزشک را در تشخیص ناهنجاری موجود یاری می کند.
در بیشتر موارد، این نمونه برداری در مطب پزشک انجام می شود. بیوپسی اندومتر نیازی به بی حسی ندارد اما پزشک ممکن است مصرف داروهای ضد درد را 30 دقیقه قبل از مراجعه توصیه کند. این بیوپسی معمولا به 10 تا 15 دقیقه زمان نیاز دارد. برای انجام آن، بیمار بر روی تخت معاینه قرار می گیرد و پاهای خود را بر روی رکاب ها قرار می دهد (همانند وضعیتی که برای تست پاپ اسمیر مورد نیاز است). پزشک وسیله ای به نام اسپکولوم را وارد واژن می کند تا آن را باز نگه دارد. بعد از تمیز کردن دهانه رحم، او ناحیه مورد نظر را بی حس می کند؛ این کار به کمک اسپری مخصوص یا تزریق دارو انجام می گیرد. سپس پزشک با استفاده از یک وسیله باریک و منعطف به آرامی نمونه ای از بافت اندومتر رحم را با مکش بیرون می کشد. حال نمونه برای بررسی در زیر میکروسکوپ و انجام آزمایشات لازم برای تشخیص سلول های غیر عادی همانند سلول های سرطانی به آزمایشگاه فرستاده می شود.
با این که این روش نمونه برداری روشی ایمن است، احتمال بروز خونریزی و عفونت به دنبال آن وجود دارد. در موارد نادر، ابزاری که برای نمونه برداری مورد استفاده قرار می گیرد ممکن است به دیواره رحم آسیب برساند. فرد باید قبل از بیوپسی اندومتر پزشک را از بارداری خود آگاه سازد؛ نمونه برداری ممکن است عاملی برای سقط جنین باشد.
احتمال اندکی لکه بینی بعد از بیوپسی اندومتر وجود دارد. فرد ممکن است دچار کرامپ و درد شود. برای کنترل این مشکلات، پزشک داروهای ضد درد را تجویز می کند. برخی از این داروها همچون آسپیرین ممکن است خونریزی را افزایش دهند. فرد زمانی که احساس بهتری دارد می تواند به فعالیتهای روزانه خود ادامه دهد اما تا زمانی که خونریزی بعد از بیوپسی اندومتر متوقف گردد، باید از تماس جنسی بپرهیزد.
خونریزی غیر عادی ممکن است در اثر پولیپ ها و فیبروئیدها (توده های کوچک یا بزرگ در رحم)، عفونت در رحم همانند اندومتریت، سرطان اندومتر یا مشکل تیروئیدی ایجاد شود. پزشک بر اساس نتایج به دست آمده در بیوپسی اندومتر، لزوم دریافت درمان را تعیین می کند. در مواردی ممکن است نتایج این روش نمونه برداری کمک کننده نباشد؛ بدین معنی که وجود یا عدم وجود سلول های سرطانی در رحم مشخص نشده باشد. در این صورت برای تشخیص دقیق تر، فرد تحت یک روش پزشکی به نام اتساع و کورتاژ قرار می گیرد. در این روش، نمونه بزرگ تری از بافت پوشاننده رحم برداشته می شود تا در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.
در مواردی که وجود توده های سرطانی یا پیش سرطانی در بیوپسی اندومتر تشخیص داده نمی شود، پزشک تست های دیگر را برای کسب اطلاعات بیشتر و تشخیص دقیق تر انجام می دهد.
فرایند بازیابی پرده بکارت، فرآیند ظریفی است که به مهارت های خوب و درک از آناتومی بدن زنان و اندام تناسلی آن ها نیاز دارد.
هدف از این جراحی باید برای جراح مشخص شود تا بتواند نیازهای دختر را درک کند و جراحی خوبی برای او انجام دهد.
بیشتر دختران زمانی که ازدواج می کنند باید پرده بکارت داشته باشند و شب عروسیشان خونریزی کنند . حتی چند قطره خون هم کافیست تا بتواند فرد را به وجود پرده بکارت مطمئن سازد.”حلقه” کوچک تازه شکل گرفته با گذشت زمان به هم پیوستن ادامه خواهد داد. سرانجام ، بسیار شبیه به هایمن اصلی شما خواهد بود.
این سوراخ کاملاً کوچک خواهد بود ، بنابراین ، پس از ازدواج یا هر موقعیتی که باشد ، بافت مانند گذشته یک بار پاره و خونریزی می شود. در موارد خاص ، ممکن است از پوشش لب واژن برای ایجاد یک هایمن جدید استفاده شود. این پوشش حاوی شبکه ای از رگها است که آن را به یک جایگزین مناسب برای پوشش کف پوش تبدیل کرده است زیرا در هنگام پاره شدن توانایی خونریزی دارد.
برخی از افراد در این شرایط درد و خونریزی شدیدی را تجربه می کنند. دخترانی که می خواهند پرده بکارت اسیب دیده خود را ترمیم کنند باید در انتخاب جراح مناسب دقت کافی داشته باشند. جراح باید مهارت های لازم را داشته باشد و بتواند این جراحی را به درستی انجام دهد.
هورمون ها باعث رشد فیبروم ها می شوند، به همین دلیل است که فیبروم در خانم های باردار سریعتر از خانم های غیر باردار، رشد می کند. سطح بالای هورمون های استروژن و پروژسترون در دوران بارداری اغلب باعث افزایش رشد فیبروم می شود. و همچنین این دلایل علت کاهش و پس رفت رشد فیبروم در دوران یائسگی است.
همچنین عوامل ارثی در رشد میوم بی تاثیر نیست. زنانی که مادر، مادر بزرگ و خواهرشان میوم داشته اند، احتمال اینکه میوم در آن ها نیز رشد پیدا کند بیشتراست.
همانطور که بالاتر توضیح دادیم این ضایعه معمولا در بسیاری از زنان و در ناحیه لگنی آنها رشد میکند. تقریبا 40-80 % زنان چنین ضایعه ای را تجربه میکنند. هرچند بسیاری از زنان هیچگونه علائمی ندارند و همین باعث می شود متوجه وجود آن در رحم خود نشوند. وقتی اندازه فیبروم ها کوچک باشد، اصطلاحا اسیمتوماتیک نام دارد، زنان هیچ نشانه غیرعادی را متوجه نمی شوند.
اگر فیبروم داشته باشید، احساسات متنوعی را تجربه خواهید کرد. اگر اندازه فیبروم ها کوچک باشد، ممکن است هیچ حسی نداشته باشید و حتی متوجه وجود آنها هم نشوید. اما درمورد فیبروم های بزرگتر، احساس ناراحتی و حتی درد در نقطه قرارگیری فیبروم خواهید داشت.
فیبروم باعث تجربه کمردرد، گرفتگی های شدید در دوران پریود، دردهای تیز در ناحیه شکمی و حتی احساس درد در زمان رابطه جنسی می شود.
این ضایعه با گذر زمان یا بزرگ می شود یا کوچک. یا اندازه آنها تغییر میکند یا در یک بازه زمانی طولانی، بدون تغییر می مانند. چنین حالتی چند دلیل دارد ولی در بیشتر موارد این تغییر در اندازه فیبروم به مقدار هورمون ها در بدن شما مربوط می شود.
وقتی سطح هورمون ها در بدن شما بالا باشد، فیبروم ها از آن تغذیه میکنند یا به عبارتی تحریک می شوند. این حالت در زمان های خاصی اتفاق می افتد مثلا دوران بارداری.
در این دوره بدن شما سطح بالایی از هورمون ها را برای حمایت از رشد جنین، آزاد میکند. این افزایش سطح هورمون ها همچنین باعث رشد فیبروم می شود. اگر پیش از باردار شدن، متوجه وجود این ضایعه شوید بهتر است آن را با پزشک در میان بگذارید.
عوامل موثر بر رشد میوم ها عبارتند از:
میوم ها بیشتر در بانوان در رنج سنی 30 تا 40 سالگی ایجاد می شود. به نظر می رسد که رشد میوم در زنان زیر 35 سال بیشتر از بقیه است.
رشد میوم در زنان سیاه پوست نسبت به زنان سفید پوست، احتمال بیشتری دارد. به نظر می رسد سرعت رشد میوم در زنان سیاه پوست نیز بیشتر باشد.
میوم ها در خانوم های باردار به علت افزایش استروژن و پروژسترون، در سه ماهه اول بارداری بیشتر رشد می کنند.
بانوانی که اضافه وزن دارند و چاق هستند بیشتر از بقیه در معرض رشد میوم هستند و همچنین سرعت رشد میوم در آنها به نسبت بیشتر است.
مطالعات نشان داده اند که میانگین رشد میوم ها در طی 6 ماه، 9% است و حتی در بانوان، امکان ایجاد میوم های متعدد، با سرعت رشد متفاوت وجود دارد.
یکی از روش های درمانی جراحی برداشتن فیبروم ها یا به اصلاح جراحی میومکتومی می باشد. یکی از موارد بسیار مهم این است که احتمال بازگشت فیبروم ها پس از جراحی وجود دارد. بدین معنا اگر رحم فیبروم ساز باشد احتمال عود مجدد فیبروم نیز وجود خواهد داشت.
در واقع اگر فردی قصد بارداری دارد و با فیبروم های رحمی بزرگ، متعدد و فیبروم به داخل حفره رحم برجسته است، لازم خواهد بود تا جراحی میومکتومی صورت گیرد تا فرد بتواند باردار شود.
گزینه نهایی درمان فیبروم رحم هیسترکتومی می باشد. در واقع این روش درمانی به برداشتن رحم می پردازد و برای افرادی که قصد بارداری ندارند مناسب خواهد بود.
در این روش درمانی لایه داخلی رحم آندومتر سوزانده می شود، که با ابزارهای انجام می شود فیبروم را می سوزانند و از بین می برد. این روش درمانی سبب کاهش خونریزی می گردد ولی گزینه درمانی مناسبی برای افرادی که قصد بارداری دارند نخواهد بود.
انجام جراحی فیبروم های رحمی نیاز به دقت و ظرافت بسیار زیادی دارد به دلیل نزدیک بودن فیبروم ها به حفره رحم جراحی آن بایستی بسیار دقیق انجام شود. زیرا در برخی موارد ممکن است در حین جراحی حفره رحم باز شود که در این صورت لازم خواهد بود تا حفره رحم بخیه زده شود.
در صورت وجود فیبروم های بزرگ بهتر است چندین لایه بخیه زده شود تا در دوران بارداری باز نشود.
نکته ای که بایستی به آن دقت نمایید این است که در صورت آنکه بایستی اقدام به جراحی فیبروم رحم نمایید سعی کنید تا به یک متخصص زنان خبره مراجعه نمایید تا از بروز عوارضی همچون آسیب به حفره آندومتر پیشگیری شود زیرا هر گونه آسیب به اندومتر سبب می شود تا عوارضی همچون چسبندگی رحم ایجاد شود. لذا نحوه جراحی و جراح بسیار حائز اهمیت می باشد.
در نهایت بگوییم که جراحی فیبروم های رحمی به دو صورت باز و لاپاراسکوپی انجام می شود.